Μανώλο Μπιούκ και Μανώλο Ιφάκ…..
Για κοιτάξτε με στα μάτια…. Λοιπόν.
Πάλι αυτές οι ορφανεμένες
φωτογραφίες σας,
στο επίκεντρο της προσοχής μας.
Ίσως να φταίει και η γωνία της
κάμερας του Θοδωρή
με τις υπέροχες καμπύλες.
Ίσως πάλι γιατί σε αυτές,
ευτυχώς ο χώρος και ο χρόνος
δεν υπάρχουν πια.
Δεν υπακούουν σε χρονολογίες.
Μόνο στο σοφό βλέμμα ενός μωρού,
στο όνομα Πασχάλης ο καστροβεζύρης….
Αφού λοιπόν Μανώλο,
την ναυπήγησες και την
μερεμέτιζες χρόνια και καιρούς,
την δουλειά,
μπορείς να λύσεις τώρα τις
πρυμάτσες της,
αφήνοντας την,
να καραβίζει ελεύθερη κατά τους
ανέμους που θα πνέουν.
Συνείδηση της ύπαρξης και
θνησιμότητας,
της δικής μας ασημαντότητας
και του ουράνιου μεγαλείου,
που ανανεώνει διαρκώς τον
ανθρώπινο όρκο εμμονής,
στην απόδραση από την ανία του
εξηγημένου
και στην ατελεύτητη εξερεύνηση.
Εκστασιασμένοι τινές εξ ημών
και εξ υμών,
τις μεταμεσονυκτίου 15ης
του Οκτώβρη,
από την πρόοδο του
Παλαιοκαίνου.
αντιτάξτε
σεβαστοί εξ υμών.
Πρότυπα
και συμπεριφορές μετα-αποικιακών κοινωνιών….
Σας
το ξαναλέω, αδελφούληδες…..
τα
μπερδέψατε τα φάκελα και τα Φάσκελα.
Σωτηρία
δεν υπάρχει.
Με
εκτίμηση
Μιχάλης
Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης