"Δεν
είμαστε όλες εδώ... Λείπουν οι δολοφονημένες", "Όχι άλλη
γυναικοκτονία", "Συνένοχος είναι όποιος σιωπά¨ κλπ ήταν μερικά από τα
στιγμιότυπα των
συγκεντρωθέντων.
Με μεγάλη συμμετοχή κόσμου αλλά και την συμμετοχή και της Μάνας της αδικοχαμένης Τοπαλούδη, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση και πορεία στους κεντρικούς δρόμους της Ξάνθης το πρωί του Σαββάτου 11 Μαρτίου με πλακάτ και συγκίνηση που προκαλούσαν ρίγη.
Γυναίκες –κυρίως- άνδρες και παιδιά ένωσαν τις φωνές τους κατά της βίας και των στυγερών δολοφονιών και βιασμών γυναικών, με συνθήματα κατά της βίας αλλά και κατά της ΣΙΩΠΗΣ των υπολοίπων που παραμένουν δυστυχώς αμέτοχοι.
Μετά την συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε μαζική και δυναμική πορεία στους δρόμους της πόλης.
Παράλληλα οι συγκεντρωθέντες καταδίκασαν τις δολοφονίες και τις γυναικοκτονίες σε βάρος των γυναικών ζητώντας από την Πολιτεία την δικαίωση των θυμάτων καταγγέλλοντας την χρονοβόρα διαδικασία στις ανάλογες δίκες που ταλαιπωρούν επί χρόνια τις οικογένειες των αδικοχαμένων με την Πολιτεία απλά να παρακολουθεί...
Αίσθηση προκάλεσε γυναικών που συμμετέχουν είτε στα κοινά, τους Φορείς και την Αυτοδιοίκηση που αντί να βρίσκονται στη πρώτη γραμμή χέρι χέρι με όλον αυτόν τον κόσμο, απλά καμαρώνουν στις φωτογραφίες και τις διάφορες εκδηλώσεις που γίνονται αυτές τις μέρες με....φρου φρου κι αρώματα!
Αντίθετα
είδαμε στην εκδήλωση διαμαρτυρίες να συμμετέχουν πολλοί εκπαιδευτικοί
και απλοί πολίτες με συνθήματα, φωτογραφίες γυναικών που έπεσαν θύματα
δολοφονιών, βιασμών και βίας με ένα λουλούδι στα χέρια πολλοί από αυτούς
"Δεν είμαστε όλες εδώ... Λείπουν οι δολοφονημένες", "Όχι άλλη γυναικοκτονία", "Συνένοχος είναι όποιος σιωπά¨ κλπ ήταν μερικά από τα στιγμιότυπα των συγκεντρωθέντων.
ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΔΑΛΑΚΛΙΔΟΥ
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από την άγρια δολοφονία της Ζωής Δαλακλίδου, που συγκλόνισε και συνεχίζει να συγκλονίζει.
Προηγήθηκαν μερικές πρόβες και το ραντεβού δόθηκε για τις 12:00 το μεσημέρι του Σαββάτου (11/03) στο κέντρο της πόλης. Γυναίκες, άνδρες και παιδιά συγκεντρώθηκαν κρατώντας πανό και λουλούδια και τραγούδησαν όλοι μαζί.
Στη δράση συμμετείχε η οικογένεια της αδικοχαμένης Ζωής, καθώς και οι γονείς της Ελένης Τοπαλούδη, της 21χρονης φοιτήτριας που δολοφονήθηκε βίαια πριν μερικά χρόνια.
Οι πολίτες που συγκεντρώθηκαν στην πλατεία τραγούδησαν αρκετές φορές το τραγούδι «Τραγουδάμε Δίχως Φόβο» και ένωσαν τις φωνές τους δημιουργώντας μια κραυγή που ζητά δικαιοσύνη και εξάλειψη της βίας.
Υπήρξε παράλληλη ερμηνεία και στη νοηματική γλώσσα, ενώ οι συγκεντρωμένοι πολίτες ύψωναν τις γροθιές τους εκφράζοντας την οργή τους για όλα τα θύματα έμφυλης βίας που έχουν καταγραφεί στην χώρα.
Πρόκειται για μια ανεξάρτητη κίνηση, αυτόβουλη παρέμβαση, στην οποία συμμετείχαν πολίτες ευαισθητοποιημένοι στην έμφυλη βία, ενδοοικογενειακή, λεκτική και σωματική.
«Όχι άλλη γυναικοκτονία», «δεν είμαστε όλες εδώ, λείπουν οι δολοφονημένες», «ούτε μια λιγότερη» ήταν μερικά από τα συνθήματα στα αυτοσχέδια πανό που κρατούσαν οι συγκεντρωμένοι πολίτες, ενώ παράλληλα υπήρχαν χαρτόνια με ονόματα θυμάτων όπως η Ζωή, η Καρολάιν και η Ελένη Τοπαλούδη.
Ακολουθήσε μουσική πορεία η οποία κατέληξε στο σημείο όπου δολοφονήθηκε η Ζωή Δαλακλίδου. Οι πολίτες συνέχισαν να τραγουδούν και εκεί, φανερά συγκινημένοι όλοι, ενώ στη συνέχεια εναπόθεσαν λουλούδια και κεράκια στο εκκλησάκι που έχει τοποθετηθεί στη μνήμη της αδικοχαμένης κοπέλας.
«Προτείνουμε παράλληλα την κινητοποίηση φορέων, συλλογικοτήτων αλλά και εθελοντών προκειμένου όλοι οι συμπολίτες μας μέσα από σεμινάρια, ημερίδες και δράσεις να ενημερωθούν επαρκώς αλλά και να ενδυναμωθούν ώστε να μπορούν ν’ αναγνωρίζουν αυτές τις μορφές βίας και μάθουν ΠΟΥ και ΠΩΣ θα βρουν στήριξη» σημειώνουν οι εμπνευστές της όλης πρωτοβουλίας.
Ακολούθησε τρισάγιο στη μνήμη της Ζωής, ενώ ο ιερέας που το τέλεσε εξήρε το ψυχικό ανάστημα και το ήθος της οικογένειας Δαλακλίδη. Τον λόγο στη συνέχεια πήρε η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη, η οποία δεν έκρυψε την οργή της, τονίζοντας πως οι ποινές που επιβάλλονται στους δολοφόνους δεν είναι αυστηρές και πως η ίδια – όπως και όλες οι μητέρες που είδαν τα παιδιά τους να φεύγουν με τέτοιο τρόπο – ζει καθημερινά ένα δράμα που δεν ξεπερνιέται.
«Να μην ζήσει κανένα σπίτι αυτό που συνέβη στην οικογένεια Δαλακλίδη, στη Ζωή που τόσο σαδιστικά την κακοποίησε και την έκαψε κάτω από το μπαλκόνι του σπιτιού. Είναι ό,τι θηριωδέστατο μπορεί να ζήσει μια ανθρώπινη ύπαρξη. Και είπαμε τότε φτάνει πια. Και ήρθε ένα βράδυ στις 28/11/2018 να φύγει το παιδί μου με τον πιο απάνθρωπο τρόπο και από πίσω υπάρχει ένα σύστημα που τους ξεπλένει. Δεν έχουμε Νόμους. Τι θα πει ισόβια κάθειρξη; Η κάθε ανθρώπινη ζωή δεν κοστολογείται στα 15 χρόνια. Τα 3/5 της ποινής εκτίουν οι δολοφόνοι των παιδιών μας. Πρέπει να ενώσουμε τις φωνές μας, έπρεπε να το είχαμε κάνει εχθές, αργήσαμε» τόνισε μεταξύ άλλων η ίδια
Θ. Α.
Εφημερίδα ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ Θράκης.
