Δικάζεται εκ νέου στις 6 Οκτωβρίου 2020 στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θράκης ο «δράκος της Ξάνθης».
Ο 35χρονος, σήμερα, Χρήστος Παπάζογλου είχε προκαλέσει σοκ τα Χριστούγεννα του 2012 με την πρωτοφανούς αγριότητας δολοφονία της 34χρονης Ζωής Δαλακλίδου
Ο Χρήστος Παπάζογλου που είχε καταδικαστεί πρωτόδικα το Νοέμβριο του 2013 σε ποινή ισόβιας κάθειρξης και 25 ετών για την άγρια δολοφονία της κοπέλας, θα δικαστεί σε δεύτερο βαθμό από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Κομοτηνής. Μάλιστα, η δίκη έχει κινητοποιήσει οργανώσεις που προωθούν τα δικαιώματα των γυναικών και μάχονται για την εξάλειψη της βίας.
Τα Χριστούγεννα του 2012, το πτώμα της Ζωής Δαλακλίδου είχε βρεθεί κάτω από το μπαλκόνι του πατρικού της στη Ξάνθη. Λίγα 24ωρα πριν, είχε έρθει από τη Θεσσαλονίκη όπου ζούσε για να περάσει τις γιορτές με την οικογένειά της. Η άτυχη κοπέλα επέστρεφε στο σπίτι της από διασκέδαση όταν στην είσοδο της επιτέθηκε ο δράστης. Την ακινητοποίησε χτυπώντας το κεφάλι της στο δάπεδο, τη βίασε και στη συνέχεια την περιέλουσε με βενζίνη που πήρε από τα σταθμευμένα στην πυλωτή της πολυκατοικίας μηχανάκια και της έβαλε φωτιά!
Η άτυχη Ζωή, που είχε ακόμη τις αισθήσεις της, άρχισε να ουρλιάζει από τους πόνους και λίγο μετά άφησε τη τελευταία της πνοή. Η τραγική ειρωνεία ήταν ότι τη φωτιά προσπάθησαν να σβήσουν ο πατέρας και ο αδελφός της, χωρίς να αντιληφθούν ότι το κορίτσι καιγόταν!.
Η 34χρονης Ζωή Δαλακλίδου έπεσε θύμα βιασμού από έναν γείτονά της ο οποίος διατηρούσε μανάβικο στην Ξάνθη. Ο καταδικασθείς βίασε την Ζωή έξω από το σπίτι της και στη συνέχεια της έβαλε φωτιά για να καλύψει τα ίχνη του. Μάλιστα παραδέχτηκε ότι το έκανε «επειδή του άρεσε».
Μετά από 8 χρόνια, η αδερφή της Ζωής με μια συγκλονιστική ανάρτηση μιλά για το μαρτύριο που καλείται να ζήσει ξανά εκείνη και οικογένειά της και ζητά δικαίωση.
Ολόκληρη η ανάρτηση της Ελένης Δαλακλίδου
«Ξάνθη 27 Δεκεμβρίου 2012 η αδερφή μου Ζωή Δαλακλίδου δέχεται επίθεση επειδή ΑΡΝΉΘΗΚΕ για το οτιδήποτε με αυτόν τον άγνωστο και η λύση του ήταν να τη βιάσει και επειδή δεν έφτανε αυτό, ο βιαστής για να καλύψει τα ίχνη του την περιλουζει με βενζίνη και τη βάζει φωτιά με αποτέλεσμα να τη σκοτώσει.
18 Νοεμβρίου 2013 γίνεται το δικαστήριο, ομολογεί αφού πρώτα ήθελε να εξεταστεί από ψυχολόγο μήπως και δεν γίνει ποτέ το δικαστήριο, αφού έχει δηλώσει ότι ήταν μεθυσμένος αλλά μπόρεσε να κάνει όλες τι διαδικασίες, δηλώνει μετανιωμένος, ζητάει συγνώμη από την οικογένεια μας και κατά δικάζεται με τις κατηγορίες του Βιασμού, της Ανθρωποκτονίας με πρόθεση, του Εμπρησμού, της Διακεκριμένης περίπτωσης φθοράς ξένης ιδιοκτησίας με φωτιά και κλοπή με την ποινή: ισόβια κάθειρξη συν 25 χρόνια.
9 Απριλίου 2019 γίνεται το εφετείο. Μια ημέρα ακριβώς μετά τα γενέθλια της, αφού έχει πάρει αναβολή μια εβδομάδα πριν λόγω κωλύματος που επικαλέστηκε η πλευρά του κατηγορουμένου. Γίνεται επανάληψη της ομολογίας του, αυτή τη φορά πιο χαλαρός. Το αποτέλεσμα ευτυχώς ήταν το ίδιο: ισόβια κάθειρξη συν 25 χρόνια.
15 Ιανουαρίου 2020 αίτηση αναίρεσης κατέθεσε ο δικηγόρος του στον Άρειο Πάγο. Ο καταδικασμένος για τη δολοφονία υποστηρίζει πως έγινε λάθος κατά τη διάρκεια της δικάσιμου στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θράκης καθώς ενώ είχε δικηγόρο, επειδή δεν παρουσιάστηκε λόγω προβλήματος, το δικαστήριο του όρισε άλλον και δεν εκπροσωπήθηκε σωστά.
6 Οκτωβρίου 2020 θα γίνει για ακόμη μια φορά δικαστήριο. Για 3η φορά θα πρέπει να το ζήσουμε από την αρχή. Για 3η φορά θα πρέπει να μιλήσουμε για την αδερφή μας, να φυλαξουμε τη μνήμη της, τη ψυχή της. Γιατί η αδερφή μου δεν είναι εδώ να υποστηρίξει τον εαυτό της. Δεν είναι εδώ να μιλήσει για αυτά που πέρασε. Είναι όμως αυτός εδώ με όλα τα δικαιώματα να παλεύει να μειώσει την ποινή του για ένα φρικτό έγκλημα στη δεκαετία αυτή. Είναι αυτός εδώ που δήλωσε μετανιωμένος αλλά θέλει να βγει έξω να κάνει τη ζωή του. Και η Ζωή της δικιάς μου οικογένειας να είναι απούσα. Και θα είναι απούσα. Γιατί η αδερφή μου δεν είχε δικαίωμα στο ΟΧΙ.
Σε αυτό το ΟΧΙ που το προσπερνάει ο κάθε σεξιστης, βιαστής, ομοφοβικος, ρατσιστής και γίνονται όλα αυτά τα εγκλήματα που ακούμε και ζούμε καθημερινά. Και το κράτος να μην κάνει τίποτα για αυτό. Να παλεύουν χιλιάδες άτομα για τα δικαιώματα όλων αυτών και το κράτος να είναι απών».