Ο επί δεκάδες χρόνια δημοτικός
σύμβουλος και υπαρχηγός-αρχηγός των παρατάξεων με τις οποίες κατέβαινε στις θητείες
του (Άγγελος Σαββανίδης, Γιώργος Χουλιάρας, Φ. Καραλίδης, Δ. Μπένης, Χρίστος Πούλιος)
δικηγόρος κ.Θανάσης Ξυνίδης, επιτέλους…απολογήθηκε στον πρώην επικοινωνιολόγο
της παράταξης Κοινωνία Δημοτών Πέτρο Ούτση και στον…εαυτό του, έστω και με
καθυστέρηση 23-24 χρόνων!
Όχι όμως στην κοινωνία και κυρίως
στους δημότες που τον ήθελαν παρόντα κι όχι «λιποτάχτη» της όψιμης αυτοκριτικής
του, «εγώ ήμουν ο αλάνθαστος, που έδωσα τη μάχη να σωθεί η πόλη από τα....λαμόγια,
τους κερδοσκόπους και τους άχρηστους, όμως
για όλα αυτά έφταιγαν όλοι οι...υπόλοιποι…εξαγορασθέντες και μη …Αχαιοί!
Απεριόριστη πλάκα σε…ρυθμό μπαρόκ,
επαναλήψεις των ίδιων και των ίδιων πραγμάτων και επί της ουσίας…»βρε δεν
βαριέσαι αδελφέ....αύριο selfies πάλι στο καφενέ», αυτό μπορούσαμε, αυτό
κάναμε…!
Θα μπορούσε βέβαια κανείς -και κυρίως αυτοί που τον εκτιμούσαν κάποτε την
οξυδέρκεια και το χιούμορ του κυρίου Ξυνίδη- να τον «μαλώσουν» γιατί ραπίζει τόσο αδίστακτα τον εαυτό του…Η
επιστολή του ωστόσο δεν απευθύνεται ούτε στους πολίτες, ούτε στους ψηφοφόρους
της «Κοινωνίας Δημοτών» πόσο μάλλον στον «Μαχητη», παρά μόνο στον…εαυτό και τον
εγωκεντρισμό του. Γεγονός που και πάλι μόνο τον ίδιο κάνει αδικεί...οπότε άφες
αυτοίς. Να σέβεσαι και να τιμάς τις επιλογές των άλλων…
Αφού ωστόσο φιλοξενήσαμε το
«Απολογήσου Θανάση Ξυνίδη…» του υπογράφοντος συντρόφου του Πέτρου Ούτση, οφείλω
στους αναγνώστες μου να φιλοξενήσω και την «Απολογία του Θανάση στον…Ξυνίδη και
στον καφενέ του».
Όσοι μάλιστα γνωρίζουν και πρέφα
θα τον κατανοήσουν καλύτερα.
-Προσωπικά πάντως τον ευχαριστώ
γιατί μετά την παρότρυνση του Σωκράτη, ήμουν σχεδόν βέβαιος οτι σ' αυτήν την
πρόσκαιρη ζωή....θα είχανε βρεθεί επιτέλους αντιμέτωποι οι εντελώς διαφορετικοί
κόσμοι που εκφράζει η ταπεινότητά μου με την ανιδιοτελή "θυσία" και
προσφορά του στην πόλη και τους δημότες…
Δεν μπορώ ωστόσο να μην κρύψω την
απογοήτευσή μου γιατί αποχωρεί …προτιμώντας τον καφενέ και την πρέφα του,
μοιρολογώντας έτσι απλά που αφήνει την πόλη στο έλεος των εγχώριων τυχάρπαστων
βαρβάρων, εξαγορασθέντων και μη…!
Και τώρα πως θ’ αντέξουμε χωρίς …ΜΗ
…«βαρβάρους»; Και τι θα απογίνει ο Πέτρος Ούτσης χωρίς να...φυλάει τις κότες του Θανάση;
Πάνος Π.
Η απολογία του Θανάση Ξυνίδη στον....εαυτό του!
ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΑΦΕΝΕ ΤΣΙΓΑΡΟ ΠΡΕΦΑ ΚΑΙ ΚΑΦΕ
ΒΡΕ ΔΕ ΒΑΡΙΕΣΑΙ ΑΔΕΡΦΕ
Ή ΑΛΛΙΩΣ Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ
Κάπου αυτές τις μέρες κλείνω ένα χρόνο, που έφυγα από το Δημοτικό
Συμβούλιο Ξάνθης και είκοσι τέσσερα χρόνια που εκλέχτηκα εκεί για πρώτη φορά.
Και ήρθε, πριν μια βδομάδα, το Xanthipress να μου θυμίσει
ότι πρέπει να απολογηθώ για ότι έκανα ή δεν έκανα στο Δήμο Ξάνθης.
Το σωστό είναι ότι πρέπει να το κάνω, τώρα που απομακρύνθηκα
από το χώρο και η ματιά είναι πιο καθαρή.
Όταν το 1994 ένας παλιός σύμβουλος μου είπε «να ξέρεις
κανείς δεν θα γνωρίζει τι θα κάνεις στο Συμβούλιο, όσο και αν αγωνίζεσαι»
γέλασα και είπα, «δεν με νοιάζει το κάνω για μένα».
Τελικά το 2018 ανακάλυψα
ότι η απουσία μου τελικά ήταν πιο ηχηρή από τη παρουσία μου εκεί και γι’αυτό
ευχαριστώ τον Πέτρο για το άρθρο.
Νιώθω πράγματι την ανάγκη να απολογηθώ σε τρεις μόνο
ανθρώπους:
Πρώτα στον γιό μου που, όλα αυτά τα χρόνια, του στέρησα τις
ελάχιστες ελεύθερες ώρες μου, για να συμμετέχω σε συμβούλια, επιτροπές,
διαδικασίες.
Έπειτα στη γυναίκα μου που αναγκάσθηκε πολλές φορές να με
υποκαθιστά και να πορεύεται μόνη της.
Και στους δυο για τις στιγμές που χάσαμε.
Και τέλος στον εαυτό μου, που αντί να κάθομαι χαλαρός με
οικογένεια και φίλους και να ασκώ κριτική αφ’ υψηλού, έκανα συνεχές ωράριο
εργασίας και δημοτικών υποχρεώσεων από το πρωί μέχρι μετά τα μεσάνυχτα, με
κόπωση φωνητικών χορδών.
Σε κανέναν άλλον.
Αυτό σημαίνει ότι μετανιώνω για ότι έκανα;
Όχι, δεν θυμώνω με τον εαυτό μου.
Θυμώνω απλά γιατί δεν κατάφερα να σας πείσω να ασχοληθείτε
με τη πόλη μας, με το Δήμο μας, με τη ποιότητα της ζωής, της δικής σας και των
παιδιών σας.
Αφού θέλετε να
αφήνετε τους ανίκανους, τους κοντόμυαλους «πολιτικούς», να καθορίζουν το μέλλον
σας, εμένα πλέον δεν μου πέφτει λόγος.
Θέλετε με δικά σας λεφτά η υπόθεση Δήμος να είναι
αντικείμενο εξαγοράς ψήφων σε οικισμούς γκέτο, τσαμπουκά πολεμικών τεχνών,
δώρων λάστιχων ποτίσματος, τζάμπα νερού; Δικό σας πια θέμα.
Θέλει η πόλη της Ξάνθης, την ανεπάρκεια κοινωνικής μέριμνας,
να ανέχεται να την μετατρέπουν σε ρουσφέτι και να την υποτιμούν με έργα
πασαλείμματα του τελευταίου χρόνου; Δικό σας πια θέμα.
Θέλουν οι κάτοικοι της περιοχής της Σταυρούπολης να
καθορίζονται όλα από κομματάρχες παλιάς κοπής και ξεπεσμένων βουλευτικών
γραφείων; Εσείς ξέρετε.
Θέλουν οι κάτοικοι του Ευμοίρου να βιώνετε την εγκατάλειψη
και να καθορίζετε την επιλογή σας μόνο με εξαρτήσεις και επιρροές; Συνεχίστε
έτσι.
Θέλουν οι Κιμμεριώτες με αντίτιμο τσιμέντο και λάστιχα να
παίζουν με την υγεία των παιδιών τους και τις γαστρεντερίτιδες; Δεν μπορώ να πω
τίποτα.
Θέλουν οι Ξανθιώτες να θυσιάζουν το μέλλον τους με
ανεπαρκείς επιλογές και να βλέπουν τις άλλες πόλεις να μας προσπερνούν απλά για
να βαφτεί μπλε ο χάρτης στις εκλογές; Δεν τους αναγνωρίζω.
Θέλουν οι αριστεροί
της σκέψης και της διανόησης να ακολουθούν το δόγμα τι Πλαστήρας τι Παπάγος και
με αποχές και λευκά να χαρίζουν το εκλογικό αποτέλεσμα και οδηγούν σε δεκαετίες
οπισθοδρόμησης; Εγώ τι να πω.
Θέλετε να κάθεστε στο καφέ, να κρύβεστε πίσω από την απραξία
σας, μήπως και εκτεθείτε, μήπως χάσετε την επιχορήγηση στο σύλλογό σας ή κανένα
πελάτη και να κρατάτε αποστάσεις με όλους; Καλά να πάθετε.
Θέλετε να πυροβολείτε κάθε άνθρωπο που θέλει να προσφέρει
και εκτίθεται, θέλετε να αμφισβητείτε τις καλές του προθέσεις, τότε αρκεστείτε
σε αυτούς τους πολιτικούς που σας κυβερνούν και τις εξαγορασμένες συνειδήσεις
τους.
Πως το είπε άλλωστε η
Αρβελέρ; «Αν διευθύνουν οι ανίκανοι, φταίνε οι ικανοί».
Εκτός αν νομίζετε ότι αυτή η ποιότητα ζωής σας αρμόζει.
Οπότε δεν μπορώ να σας πω τίποτα, εγώ πλέον θα εξασφαλίσω μόνος τη δική μου
ποιότητα.
Με λίγα λόγια εγώ είκοσι τρία χρόνια προσπάθησα. Εδώκαμε που
λέει και το ανέκδοτο.
Εσείς οι «έλα μωρέ τι
θες και ασχολείσαι; δεν είσαι δα και ήρωας», κυριλέ και αποστασιοποιημένοι,
απλά απολογηθείτε στα παιδιά σας.
Και αφήστε να σας τρομοκρατούν τσαμπουκάδες και ζαλισμένοι
δήθεν δημοσιογράφοι.
Α ναι. Μπορείτε να τραγουδάτε κιόλας το τραγούδι του Κώστα
Χατζή:
«κι’ εμείς οι τρεις στον καφενέ,
τσιγάρο, πρέφα και καφέ,
βρε δε βαριέσαι αδερφέ».
Καλή επερχόμενη εκλογική περίοδο.
Θανάσης Ξυνίδης
ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ
ΤΑΠΕΙΝΟ ΣΧΟΛΙΟ…
Μάρκος Αυρήλιος, Τα
εις εαυτόν, Ζ.3
Πομπής κενοσπουδία, επί σκηνής δράματα, ποίμνια, αγέλαι,
διαδορατισμοί, κυνιδίοις οστάριον ερριμμένον, ψωμίον εις τας των ιχθύων
δεξαμενάς, μυρμήκων ταλαιπωρίαι και αχθοφορίαι, μυιδίων επτοημένων διαδρομαί,
σιγιλλάρια νευροσπαστούμενα. Χρη ουν εν τούτοις ευμενώς μεν και μη
καταφρυαττόμενον εστάναι, παρακολουθείν μέντοι, ότι τοσούτου άξιος έκαστος
εστίν, όσου άξια εστι ταύτα, περί α εσπούδακεν.
Και σε μετάφραση Γ.
Π. Σαββίδη
Μάταιη επιδίωξη μεγαλείου, δράματα του παλκοσένικου,
κοπάδια, αγέλες, κονταροχτυπήματα, κοκαλάκι πεταγμένο στα κοπρόσκυλα, ψωμάκι
στη χαβούζα με τα ψάρια, ταλαιπωρίες και χαμαλίκια μυρμηγκιών, ανδρείκελα
νευρόσπαστα!
Χρέος σου να τα αντικρίζεις καλοπροαίρετα και χωρίς
υπεροψία, μα και να παρατηρείς πως ο καθένας αξίζει ακριβώς όσο και οι
επιδιώξεις του.
Π.Π.