(Συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά)
Την πεποίθησή του ότι τα αποδεδειγμένα και πιθανά ενεργειακά αποθέματα
που υπάρχουν σε Ισραήλ, Κύπρο και στα νότια της Κρήτης μπορεί να στηρίξουν
εξαγωγές φυσικού αερίου στην Ευρώπη, ακόμη και μέσω του EastMed, εκφράζει με
συνέντευξή του στην «Κ» ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
Ο κ. Νετανιάχου τονίζει ότι ο EastMed είναι
πλέον μια ορατή πιθανότητα, ενώ αναφέρεται στις ιδιαιτέρως στενές σχέσεις που
έχουν αναπτύξει η Ελλάδα και το Ισραήλ σε ζητήματα συνεργασίας στους τομείς της
ασφάλειας και της στρατιωτικής εκπαίδευσης. Δεν παραλείπει να μιλήσει για τη
βοήθεια της Πολεμικής Αεροπορίας στην πυρόσβεση των πυρκαγιών που απείλησαν τη
Χάιφα τον περασμένο Νοέμβριο, ενώ τονίζει τη σημασία ανάπτυξης της καινοτομίας
και του τομέα της υψηλής τεχνολογίας στο Ισραήλ. Ο κ. Νετανιάχου δεν αποκλείει
ισραηλινές επενδύσεις στην Ελλάδα, ενώ μιλάει και για τον εξαιρετικά υψηλό
συμβολισμό τον οποίο διατηρεί στο συλλογικό εβραϊκό υποσυνείδητο η πόλη της
Θεσσαλονίκης.
Στο καφέ Πούσκιν
– Κύριε πρωθυπουργέ, σας ευχαριστούμε πολύ που είστε μαζί μας. Να σας
ρωτήσω κατ’ αρχάς, όταν πρωτοξεκινήσατε αυτή τη σχέση με την Ελλάδα πριν από
6-7 χρόνια, είχατε πιστέψει ότι θα μπορούσαμε να έρθουμε τόσο κοντά;
– Στην πραγματικότητα, πίστευα
πως δεν ήταν φυσικό να μην είμαστε τόσο κοντά. Γιατί το Ισραήλ, η Ελλάδα και η
Κύπρος είναι τρεις δημοκρατίες στο δυτικό άκρο της Μεσογείου και έχουμε κοινές
πολιτισμικές ρίζες. Η εβραϊκή και η ελληνική κουλτούρα βασικά έβαλαν τα θεμέλια
του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού. Το παράλογο ήταν που δεν ήμασταν τόσο κοντά
και ήμασταν σε απόσταση για λόγους που δεν έβγαζαν νόημα. Οταν λοιπόν συνάντησα
τον Γιώργο Παπανδρέου κατά τύχη σε ένα εστιατόριο στη Μόσχα...
– Επομένως είναι αλήθεια ότι τυχαία ξεκίνησαν όλα...
– Πήγα στο καφέ Πούσκιν, αφού
είχα ολοκληρώσει μία επίσκεψη στη Μόσχα. Καθόμουν με τη σύζυγό μου και ένας
σερβιτόρος ήρθε και μου είπε «ο πρωθυπουργός της Ελλάδας θα ήθελε να σας
μιλήσει» και απάντησα «ασφαλώς». Και ξεκινήσαμε μια συζήτηση. Είχαμε μείνει οι
τελευταίοι πελάτες στο εστιατόριο, το κρατήσαμε ανοιχτό... Καταλήξαμε στο ότι
ήταν απολύτως λογικό να δημιουργήσουμε σχέσεις στον πολιτισμό, στην οικονομία,
την ασφάλεια, στον τουρισμό. Υπήρχε κάθε λόγος να το κάνουμε και κανένας λόγος
για να μην το κάνουμε. Πολύ σύντομα ο Παπανδρέου ήρθε στο Ισραήλ, εγώ ήρθα εδώ
και τα υπόλοιπα είναι –δεν θέλω να πω Ιστορία, γιατί συνεχίζουμε να γράφουμε
Ιστορία–, αλλά μοιάζει τόσο φυσικό σήμερα. Και παρά την αλλαγή των κυβερνήσεων,
παραμένει μια πολύ σταθερή σχέση.
– Και πώς αναπτύχθηκε αυτή η σχέση;
– Πρώτα απ’ όλα, πολλοί
Ισραηλινοί έχουν έρθει εδώ. Εννοώ ότι 400.000 Ισραηλινοί επισκέπτονται την
Ελλάδα κάθε χρόνο και αυτό είναι ένα τεράστιο ποσοστό, που πολλαπλασιάζεται και
στην Κύπρο. Δεύτερον, ξέρετε ότι ο στρατός μας κάνει περιστασιακά κοινές
ασκήσεις και συνεργαστήκαμε στα ζητήματα της τρομοκρατίας. Τρίτον, συζητούμε
αυτήν την περίοδο κάτι που, εφόσον πραγματοποιηθεί, θα έχει πιστεύω τεράστιες
προοπτικές συνολικά για τις χώρες μας και αυτό είναι ο ανατολικός αγωγός της
Μεσογείου που θα συνδέει τα ενεργειακά πεδία του Ισραήλ και της Κύπρου,
διαμέσου της Ελλάδας στην Ιταλία και την Ευρώπη. Τέταρτον, είναι όλα τα
υπόλοιπα, κάνουμε σχεδόν τα πάντα, ακόμη και στο πλαίσιο αυτής της επίσκεψης
συζητήσαμε την πρακτική εξάσκηση των νέων Ελλήνων και Κυπρίων μαθητών και
μηχανικών, όχι μόνο στα ισραηλινά πανεπιστήμια, αλλά και στις εταιρείες υψηλής
τεχνολογίας, και αυτή είναι η καλύτερη μορφή μεταφοράς τεχνολογικής γνώσης που
γνωρίζω.
– Δώστε μας μια αίσθηση των ενεργειακών προοπτικών που έχει η περιοχή,
διότι γίνεται πολλή συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα παγκοσμίως. Και γιατί είναι
συνδεδεμένες η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ;
– Εχουμε ενεργειακά αποθέματα,
σημαντικά ενεργειακά αποθέματα στο Ισραήλ, που είναι ήδη αποδεδειγμένα,
αποδεδειγμένα μικρότερα ενεργειακά αποθέματα –αλλά εντούτοις σημαντικά– στην
Κύπρο, πιθανά ενεργειακά αποθέματα κάτω από τις ακτές της Κρήτης. Επομένως,
μιλάμε για μεγάλα αποθέματα που μπορούν να φτάσουν στην ευρωπαϊκή αγορά. Εάν
ενώσουμε τις δυνάμεις μας, θα κοστίσει στις ενδιαφερόμενες εταιρείες πολύ
λιγότερο να κατασκευαστεί ένας αγωγός παρά να φτιάξουν ένα για κάθε πεδίο. Αυτό
προφανώς ακούγεται λογικό.