Συνδιοργάνωσαν από
τις 15-17 Φεβρουαρίου 2013, το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης , ο
Σύλλογος Μικρασιατών Ν. Ξάνθης « Αλησμόνητες Πατρίδες» και ο Σύλλογος Ποντίων
Ν. Ξάνθης
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι τριήμερες εκδηλώσεις για τα
«90 χρόνια από την Σύμβαση Ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών πληθυσμών»
που συν διοργάνωσαν, από τις 15-17 Φεβρουαρίου 2013, το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης
και Παράδοσης , ο Σύλλογος Μικρασιατών Ν. Ξάνθης « Αλησμόνητες Πατρίδες» και ο
Σύλλογος Ποντίων Ν. Ξάνθης.
Τόσο η ημερίδα της Παρασκευής όσο και οι προβολές του
ντοκιμαντέρ «Δύο φορές ξένος» συγκέντρωσαν πολύ κόσμο. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει
το παρασκήνιο της Συνθήκης της Λωζάνης το 1923. και τις προσωπικές
μαρτυρίες χριστιανών και μουσουλμάνων
που εκτοπίστηκαν και από τις δύο πλευρές των συνόρων. Περιλαμβάνει συνεντεύξεις
με ιστορικούς και χρησιμοποιεί σπάνιο αρχειακό υλικό και σπάνιες φωτογραφίες.
Ιδιαίτερα πρέπει να αναφερθούμε στις συγκινητικές στιγμές
που «βίωσαν» οι μαθητές και μαθήτριες των σχολείων της Ξάνθης, στην ειδική για
αυτούς προβολή, οι οποίοι στο τέλος χειροκρότησαν θερμά με έκδηλη την συγκίνηση
τους.
Η προβολή για το κοινό της πόλης μας περιελάμβανε επίσης
τραγούδια και χορούς από τα μέλη των δύο Συλλόγων και στο τέλος προσφέρθηκαν
παραδοσιακά εδέσματα που ετοίμασαν οι κυρίες των Συλλόγων.
Την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη στα
παιδιά και περιελάμβανε την αφήγηση του
παραμυθιού «Η Υπόσχεση», ένα παραμύθι για δύο επτάχρονες φίλες την Ευγενία και
την Φατμά που ζούσαν στα περίχωρα της Σμύρνης και τις ένωνε μια μυστική υπόσχεση.
Η αφήγηση έγινε από την ηθοποιό Έφη Βλαχογιάννη και ενθουσίασε τους μικρούς
φίλους.
Τόσο το ντοκιμαντέρ όσο και η αφήγηση αποτελούσαν κυρίαρχες
εκδηλώσεις του μουσείου Μπενάκη, το φθινόπωρο που μας πέρασε, για να τιμηθούν
τα 90 χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής.
Με τις εκδηλώσεις αυτές εμείς τα παιδιά, τα εγγόνια και
δισέγγονα τους, τιμούμε την μνήμη τους .
Τιμούμε τις ρίζες μας. Γιατί οι άνθρωποι όπως και τα δέντρα έχουν ρίζες. Τις
οποίες δεν πρέπει να ξεχνάμε.
Είναι μια αφορμή να θυμηθούμε, ιδίως οι μεγαλύτεροι, και να
μιλήσουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας για τον πόνο του αποχωρισμού από
τις πατρίδες τους. Τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν στην καινούργια πατρίδα. Τα
δάκρυα για τους ανθρώπους που χάθηκαν τόσο στην μετακίνηση τους όσο και στην
εδώ εγκατάσταση τους αλλά και τις κακουχίες, την πείνα, την εκμετάλευση που
βίωσαν. Για την λαχτάρα πιθανής επιστροφής που δεν έγινε ποτέ.
Και να ευχηθούμε αυτόν τον πόνο της ανταλλαγής να μην το
ξαναζήσει άνθρωπος.
Σύλλογος Ποντίων Ν. Ξάνθης