*Τι δήλωσε ο εκπρόσωπος του Ε.Π.Α.Μ (Καζάκης) στη Ξάνθη Ιπποκράτης Kαμαρίδης.
Με δάκρυα και λυγμούς κηδεύτηκε το απόγευμα του Σαββάτου στην Σταυρούπολη ο 45χρονος Σάββας Μετοικίδης που αυτοκτόνησε εξ’ αιτίας του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ και των οικονομικών μέτρων αφήνοντας μάλιστα και «διακήρυξη» που εξηγεί τους λόγους της τραγικής απόφασής του.
Πλήθος κόσμου οι περισσότεροι φοιτητές και φυσικά και ντόπιοι συγχωριανοί του, αποχαιρέτησαν τον αυτόχειρα με δάκρυα στα μάτια.
Ανάμεσά τους δυστυχώς και κάποιοι υποψήφιοι βουλευτές ή πολιτικοί που επεχείρησαν να «καπηλευτούν»δυστυχώς το τραγικό συμβάν....Περίπου 600-700 άτομα είπαν τον «τελευταίο» αντίο στον Σάββα Μετακοιδη. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει...
ΟΛΗ Η «ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ» ΤΟΥ 45 ΧΡΟΝΟΥ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗ
Διαβάστε ολόκληρη την πολιτική «παρακαταθήκη» του Σάββα Μετοικίδη, του δασκάλου που έβαλε τέλος στη ζωή του το Σάββατο στη Σταυρούπολη Ξάνθης.«ΒΙΑ είναι να δουλεύεις 40 χρόνια για ψίχουλα και να αναρωτιέσαι αν ποτέ θα βγεις στη σύνταξη.
ΒΙΑ είναι τα ομόλογα, τα κλεμμένα ασφαλιστικά ταμεία, η χρηματιστηριακή απάτη.
ΒΙΑ είναι να αναγκάζεσαι να παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο που τελικά το πληρώνεις χρυσό.
ΒΙΑ είναι το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη να σε απολύει όποια στιγμή θέλει.
ΒΙΑ είναι η ανεργία, η προσωρινότητα, τα 700 ευρώ με ή χωρίς ένσημα.
ΒΙΑ είναι τα εργατικά «ατυχήματα», επειδή τα αφεντικά περιορίζουν τα εξόδά τους εις βάρος της ασφάλειας των εργαζομένων.
ΒΙΑ είναι να παίρνεις ψυχοφάρμακα και βιταμίνες για να ανταπεξέλθεις στα εξαντλητικά ωράρια.
ΒΙΑ είναι να είσαι μετανάστρια, να ζεις με το φόβο ότι θα σε πετάξουν ανά πάσα στιγμή έξω από τη χώρα και να βιώνεις μια διαρκή ανασφάλεια.
ΒΙΑ είναι να είσαι ταυτόχρονα μισθωτή, νοικοκυρά και μάνα.
ΒΙΑ είναι να σου πιάνουν το κώλο στη δουλειά και να σου λένε «Χαμογέλα ρε τι σου ζητάμε;»
Αυτό που ζήσαμε εγώ το ονομάζω εξέγερση. Κι όπως κάθε εξέγερση μοιάζει με πρόβα εμφυλίου, μυρίζει καπνιά, δακρυγόνα και αίμα. Δεν τιθασεύεται εύκολα και δεν καπελώνεται. Πυρπολεί συνειδήσεις, αναδεικνύει και πολώνει αντιθέσεις, υπόσχεται στιγμές, έστω, συντροφικότητας και αλληλεγγύης. Ιχνηλατεί ατραπούς για την κοινωνική απελευθέρωση.
Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στις μητροπόλεις του χάους! Βάλτε πόρτες ασφαλείας και συστήματα συναγερμού στα σπίτια σας, ανοίξτε την tv και απολαύστε το θέαμα. Η επόμενη εξέγερση θα είναι σίγουρα σφοδρότερη, όσο θα προχωράει η σαπίλα αυτής της κοινωνίας… Ή βγείτε στους δρόμους δίπλα στα παιδιά σας, απεργήστε, τολμήστε να διεκδικήσετε τη ζωή που σας κλέβουν, να θυμηθείτε ότι κάποτε υπήρξατε νέοι που θελήσατε ν’ αλλάξετε τον κόσμο».
Σάββας Μετοικίδης