ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ!
Να βάζουν τα κόμματα τέτοιους ανθέλληνες
υποψήφιους βουλευτές στις λίστες τους!
*Για ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ κατηγόρησε τον άξιο Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ.Σανιδά ο Καρατζαφέρης, επειδή προφανώς ΤΟΛΜΗΣΕ και αποκάλυψε το ΣΚΑΝΔΑΛΟ της Μονής Βατοπεδίου! Δικαίως η «κατηγορία» επιστρέφει πλέον στον «πατριώτη» Πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ…
Απόφαση ΣΤΑΘΜΟΣ στην Ελευθεροτυπία η δικαίωση του εκδότη του «Μ» Πάνου Παπαδόπουλου από το δικαστήριο Ξάνθης που απέρριψε την αγωγή του γνωστού ΑΝΘΕΛΛΗΝΑ πολιτευτή του ΛΑ.Ο.Σ Ιμάμ Αχμέτ και έκθετος ο «σιωπών» μέχρι σήμερα Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ Γιώργος Καρατζαφέρης, αφού για «ψύλλου» πήδημα η ενταύθα Νομαρχιακή Ξάνθης ενώ έβγαζε επί μήνες ανακοινώσεις και καταγγελίες επιλύοντας ακόμη και….ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ διαφορές, σιώπησε και ΣΙΩΠΑ ΕΝΟΧΑ στο κρίσιμο αυτό θέμα….δηλαδή το υποτιθέμενο «πατριωτικό» κόμμα του ΛΑ.Ο.Σ να κατεβάζει υποψήφιο βουλευτή έναν τόσο προκλητικό ΑΝΘΕΛΛΗΝΑ όπως ο Ιμάμ, που καυχιέται μάλιστα ότι είναι και… “γενίτσαρος»!!!!
Η ΚΑΘΑΡΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ!
Για ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ κατηγόρησε τον άξιο Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ.Σανιδά ο Καρατζαφέρης, επειδή προφανώς ΤΟΛΜΗΣΕ και αποκάλυψε το ΣΚΑΝΔΑΛΟ της Μονής Βατοπεδίου! Δικαίως όμως μετά τις αποκαλύψεις μας, η «κατηγορία» επιστρέφει πλέον στον ιδιοκτήτη των 38 ακινήτων και «πατριώτη» Πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ Γιώργο Καρατζαφέρη…..
-Τα κόμματα που εμφανίζονται μάλιστα και ως «πατριωτικά» και παραπλανώντας το λαό, βάζοντας ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ υποψηφίους βουλευτές-προσκηνυττές του Τάγματος των Γενιτσάρων, διαπράττουν κατά την άποψή μας το αδίκημα της ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ!
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΤΑΘΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ Ν ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Στην απόφασή του ΣΤΑΘΜΟΣ το δικαστήριο Ξάνθης, απορρίπτοντας την αγωγή του ΙΜΑΜ ΑΧΜΕΤ σε βάρος του εκδότη του «Μαχητή» αναφέρει ανάμεσα στα άλλα και τα παρακάτω:
«Την εκλογική αυτή επιλογή του προέδρου του άνω κόμματος (για τον κύριο Ιμάμ Αχμέτ), που ήταν, κατά τη γνώμη του πάντοτε, σφαλερή και εξέφρασε τα προσωπικά του συναισθήματα, τη σκέψη του και τον προβληματισμό του που συνέπιπταν προς τη σκέψη και τον προβληματισμό της πλειονότητας των πολιτών του νομού και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ο εναγόμενος Παναγιώτης Παπαδόπουλος. Το ύφος, βεβαίως, του εν λόγω δημοσιεύματος αποπνέει έντονη και οξεία κριτική, αλλά και σκεπτική διάθεση, που πηγάζει όμως, από το δικαιολογημένο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον και την συνταγματική κατοχυρωμένη ελευθερία και την κοινωνική αποστολή του τύπου για τη δημοσίευση ειδήσεων (γεγονότων) και σχολίων σχετιζόμενων με πράξεις και εν γένει συμπεριφορές φυσικών ή νομικών προσώπων ή ομάδων τέτοιων προσώπων που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για το κοινωνικό σύνολο. Η κριτική και οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποίησε ο εναγόμενος (Παναγιώτης Παπαδόπουλος), ήταν αντικειμενικά αναγκαίοι για τη δέουσα απόδοση του περιεχομένου της σκέψης του που κατέτεινε στην μομφή του αρχηγού του κόμματος για την επιλογή του κατά τις εκλογές που, κατ’ αυτόν, δεν ήταν ορθή, για την ακρίβεια δεν ήταν τόσο σφαλερή, που έμοιαζε με εχθρική πράξη κατά της Χώρας. Η φρασεολογία ήταν βαριά, η διάθεση όμως καθαρά κριτική. Η άσκηση κριτικής, έστω και εντονότατης, περί της επιλογής του ενάγοντος (Ιμάμ Αχμέτ) από τον ΛΑΟΣ και των σκοπών που επιδιώκονται μέσω αυτού δεν ήταν κακόπιστη αφού δεν αποσκοπούσε να παραμορφώσει την περί του κρινόμενου προσώπου εικόνα. Με το επίμαχο κείμενο συνεπώς, ο εναγόμενος (Παναγιώτης Παπαδόπουλος) αν και το κείμενο αυτό είναι κάπως προσωποποιημένα διατυπωμένο, δεν έκανε τίποτε περισσότερο από πολιτική κριτική, οξεία και δηκτική μερικές φορές, αλλά με κριτική διάθεση γενόμενη. Είναι γεγονός ότι ο εναγόμενος (Παναγιώτης Παπαδόπολος), συνόδευσε την έκθεση των παραπάνω γεγονότων με δυσμενείς χαρακτηρισμούς για το πρόσωπο του ενάγοντος, χαρακτηρίζοντας αυτόν «πατριώτη» (εντός εισαγωγικών) και «περιβόητο κύριο Ιμάμ» που αντικειμενικά ορώμενες έχουν ειρωνικό και εξυβριστικό χαρακτήρα, καθόσον είναι γνωστό ότι τα εισαγωγικά και οι επιθετικοί προσδιορισμοί χρησιμοποιούνται όταν ο συντάκτης του κειμένου θέλει να προσδώσει αντίθετη έννοια στο περιεχόμενο του και έμφαση στην εντός αυτών λέξη που ενδεικνύει σκοπό καταφρονήσεως. Στην προκειμένη όμως περίπτωση κρινόμενες συμπλέει με τα ως άνω παρατιθέμενα γεγονότα και εκτιμώμενος στο εκτεθειμένο συνολικό περιεχόμενο του κειμένου στο οποίο εντάσσεται αυτά σε συνδυασμό με το συνολικό του περιεχόμενο και υπό το πρίσμα των παραπάνω αποδειχθέντων πραγματικών περιστατικών, αποβάλλουν τον δυσφημιστικό τους χαρακτήρα και αποκλείουν την αντίστοιχη δυσφημιστική πρόθεση του συντάκτη του δημοσιεύματος – εναγόμενου (Παναγιώτης Παπαδόπουλος), ενώ ούτε σκοπός εξυβρίσεως εκ μέρους του μπορεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο να συναχθεί αφού από τον τρόπο και από τις περιστάσεις που αποδόθηκαν οι δυσμενείς χαρακτηρισμοί δεν προκύπτει σκοπός εξύβρισης, αφού δεν κατευθύνονται στην προσβολή της τιμής και της υπολήψεως αυτού και εν γένει της προσωπικότητάς του κατά τις προδιαληφθείσες εμφανίσεις και τα προαναφερθέντα στοιχεία αυτής, ούτε θίγουν αυτόν ως φορέα ηθικής και κοινωνικής αξίας, ούτε εκδηλώνουν περιφρόνηση προς το πρόσωπο αυτού. Δεν καταφαίνεται πρόθεση προσβολής του ενάγοντος αλλά κυριαρχεί η εκπλήρωση της κοινωνικής αποστολής του δημοσίου επαγγέλματος ως προς τον έλεγχο και κριτική των πράξεων του ενάγοντος που επιδιώκει να υπηρετήσει ένα υψηλό δημόσιο αξίωμα. Ενισχυτικό της ελλείψεως πρόθεσης προσβολής είναι το γεγονός ότι ο εναγόμενος (Παναγιώτης Παπαδόπουλος), έδωσε τη δυνατότητα στον ενάγοντα (Ιμάμ Αχμέτ) να απευθυνθεί στους ψηφοφόρους του και να απαντήσει στην κριτική και στις κατηγορίες που του αποδίδονται, στην ραδιοφωνική εκπομπή του εναγόμενου ενώ του επίμαχου δημοσιεύματος ακολούθησε στις 25 Σεπτεμβρίου 2007 νέο δημοσίευμα στην ίδια εφημερίδα με τίτλο με έντονη γραφή «ΑΧΜΕΤ ΙΜΑΜ! Δεν έκαψα ποτέ, τα ελληνικά βιβλία», όπου προβάλλεται η άποψη του ενάγοντος δημοσιεύοντας το παρακάτω σχόλιο «ΑΧΜΕΤ ΙΜΑΜ. Δεν έκαψα ποτέ τα ελληνικά βιβλία! Δεν έκαψα ποτέ τα ελληνικά βιβλία, υποστηρίζει ο υποψήφιος βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. και πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ κ. Αχμέτ Ιμάμ που ήρθε τελευταίος τελικά με το ψηφοδέλτιο του κόμματος του Καρατζαφέρη μολονότι ορισμένοι τον υπολόγιζαν όχι μόνο πρώτο, αλλά και να ξεπερνάει τους 20 σταυρούς. Το θέμα όμως είναι άλλο. Γιατί απελύθη τότε ο κ. Ιμάμ από την Ελληνική πολιτεία από δάσκαλος; Γιατί αρνήθηκε να πει ότι είναι Πομάκος στην εκπομπή «Ανοιχτή Γραμμή» παρά τις παραινέσεις του μέλους της Ν.Ε. του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Σουλιώτη; Γιατί έσπευσε με δηλώσεις του στην εκπομπή «Ανοιχτή Γραμμή» την επομένη των εκλογών να βγει και να δηλώσει περιχαρής για τη νίκη του Τσετίν (βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ν. Ξάνθης που ήρθε πρώτος στις εκλογές με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ παίρνοντας 16.000 περίπου ψήφους», σας δώσαμε ένα καλό… μάθημα; Κλπ Άλλωστε και το επίμαχο δημοσίευμα αναφέρει τις απόψεις του ενάγοντος, καταγράφοντας τις απαντήσεις που ο ίδιος έδωσε στη ραδιοφωνική του συνέντευξη. Ενόψει τούτων, το ανωτέρω δημοσίευμα που πληροί την αντικειμενική υπόσταση της αξιοποίνου πράξεως, της συκοφαντικής δυσφημήσεως, η οποία προβλέπεται από το άρθρο 363 ΠΚ, αφού, κατά το εν λόγω άρθρο σε συνδυασμό και προς το άρθρο 362 ΠΚ, απαιτείται προς τούτο, αφενός μεν ισχυρισμός ή διάδοση γεγονότος, ήτοι συγκεκριμένου περιστατικού του εξωτερικού κόσμου, το οποίο ανάγεται στο παρόν ή το παρελθόν, η οποία υποκύπτει στις αισθήσεις και είναι δεικτικό αποδείξεως ή συγκεκριμένης σχέσεως ή συμπεριφοράς αναφερομένης στο παρόν ή το παρελθόν, υποπίπτει στις αισθήσεις και αντίκειται στην ηθική και την ευπρέπεια (ΑΠ 1672/03 ΕλΛικ 44-1462), αφετέρου δε το γεγονός τούτο να είναι ψευδές (ΑΠ 778/90 ΝοΒ 38-1043), προϋποθέσεις όμως οι οποίες με τις προεκτεθείσες διακρίσεις, δεν συντρέχουν εν προκειμένω σύμφωνα με όσα προεξετέθησαν. Εξάλλου, για τον ίδιο παραπάνω λόγο, ήτοι εκ του ότι το περιεχόμενο του ανταποκρίνεται στην αλήθεια το ανωτέρω δημοσίευμα δεν πληροί ούτε την αντικειμενική υπόσταση της προβλεπομένης, από το άρθρο 362 Π Κ αξιοποίνου πράξεως της απλής δυσφημήσεως κατ’ άρθρου 366 παρ 1 ΠΚ, δεδομένου ότι, κατά τα προεκτεθέντα, το περιεχόμενο του εν λόγω δημοσιεύματος δεν αφορά τον οικογενειακό ή ιδιωτικό βίο του ενάγοντος αλλά για τους ανωτέρω λόγους, το δημόσιο συμφέρον, τα όσα δε ισχυρίσθηκε με το εν λόγω δημοσίευμα του ο εναγόμενος δεν έγιναν από κακοβουλία (ΑΠ 778/90 ΝοΒ 38-1043). Περαιτέρω, το περιεχόμενο του παραπάνω δημοσιεύματος δεν πληροί ούτε την αντικειμενική υπόσταση της προβλεπόμενης από το άρθρο 363 ΠΚ αξιοποίνου πράξεως της εξυβρίσεως, αφού με το δημοσίευμα αυτό, ενόψει του προεκτεθέντος περιεχόμενου του, δεν προσβάλλεται η τιμή και η υπόληψη του ενάγοντος, ήτοι η εκ μέρους των τρίτων εκτίμησή του ως ηθικής και κοινωνικής προσωπικότητας, καθ’ όσον δεν περιέχει ονειδισμό γι’ αυτόν, ούτε του προσάπτει κάτι επίμεμπτο, αλλά αντιθέτως, αναφέρεται σε ενέργειες και πράξεις του στις οποίες προέβη ως δημόσιος λειτουργός. Σε κάθε, όμως, περίπτωση, η έκθεση των διαλαμβανομένων στο παραπάνω δημοσίευμα περιστατικών, τα οποία σχετίζονται με τις ενέργειες του ενάγοντος ως δημοσίου προσώπου, για τον οποίο ενδιαφέρει το κοινωνικό σύνολο και, ειδικότερα, οι κάτοικοι της Ξάνθης, ήταν επιτρεπτή, καθ’ όσον ανάγεται στην πληροφόρηση, ενημέρωση και κατατόπιση του κοινού και, μάλιστα, όχι για τον ατομικό ή οικογενειακό βίο του ενάγοντος. Θεμελιώνεται δε το δικαίωμα αυτό ενημερώσεως του κοινωνικού συνόλου στην συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία και την κοινωνική αποστολή του τύπου, στην έννοια του οποίου περιλαμβάνονται πρωτίστως και οι εφημερίδες. Ενόψει τούτων, αίρεται εν προκειμένω κατ’ άρθρο 367 παρ. 1 ΠΚ και ο άδικος χαρακτήρας της αξιοποίνου πράξεως της εξυβρίσεως αλλά και εκ του λόγου τούτου και της απλής δυσφημήσεως αφού οι παραπάνω εκδηλώσεις του εναγομένου έγιναν από δικαιολογημένο ενδιαφέρον το οποίο πηγάζει από την κοινωνική αποστολή του τύπου (ΑΠ 506/99 ΝοΒ 47-1353). Σε κάθε, όμως, περίπτωση, από το περιεχόμενο του ανωτέρω δημοσιεύματος και, ειδικότερα από τον τρόπο και από τις περιστάσεις, υπό τις οποίες διατυπώθηκε η κριτική, η οποία ασκείται μ’ αυτό στις παραπάνω πολιτικές επιλογές και ενέργειες του ενάγοντος, δεν προκύπτει σκοπός εξυβρίσεως αυτού, αφού το εν λόγω δημοσίευμα δεν κατευθύνεται στην προσβολή της τιμής και της υπολήψεώς του και εν γένει της προσωπικότητας του κατά τις προεκτεθείσες εκφάνσεις και τα προαναφερθέντα στοιχεία της, ούτε θίγει τον ενάγοντα ως φορέα ηθικής και κοινωνικής αξίας, ούτε εκδηλώνει περιφρόνηση προς το πρόσωπο του. Ειδικότερα ο εναγόμενος με το παραπάνω δημοσίευμα του επεδίωξε, στα πλαίσια του ανωτέρω λειτουργήματος του και για την ενημέρωση της κοινής γνώμης, να εκφράσει τις αντίθετες απόψεις του και να ασκήσει κριτική στις προαναφερθείσες πολιτικές επιλογές ενός κόμματος και τις αντιβαίνουσες στα δημοκρατικά και εθνικά ιδεώδη δραστηριότητα του ενάγοντος ως υποψηφίου βουλευτή κατά την εκ μέρους του άσκηση των καθηκόντων του ως εκπαιδευτικού άρχοντος. Η κριτική δε και οι χαρακτηρισμοί, τους οποίους χρησιμοποίησε, ήταν αντικειμενικά αναγκαίοι για τη δέουσα απόδοση του περιεχομένου της σκέψεως του, κατά την άσκηση του ανωτέρω νομίμου δικαιώματος του ενημερώσεως της κοινής γνώμης (ΑΠ 167/2000 ΕλΔικ 41-777). Κατόπιν των ανωτέρω πληρούται η απαραίτητη προϋπόθεση για την άρση του αξιοποίνου κατά το άρθρο 367 ΠΚ, οι δε αναφερόμενες στο επίμαχο δημοσίευμα φράσεις έγιναν από δικαιολογημένο ενδιαφέρον και αποτελούν στη συγκεκριμένη περίπτωση το επιβαλλόμενο και αντικειμενικώς αναγκαίο για την ικανοποίηση του δικαιολογημένου ενδιαφέροντος μέτρο, ενώ ο συντάκτης του κειμένου κινήθηκε στην προβολή και δημοσιοποίηση του θέματος αποκλειστικά προς τον σκοπό αυτό και συνεπώς πρέπει να γίνει δεκτή η σχετική ένσταση του εναγόμενου ως ουσιαστικά βάσιμη, απορριπτόμενης ως ουσιαστικά αβάσιμης της αντένστασης του ενάγοντος. Κατά συνέπεια η οποιαδήποτε προσβολή της προσωπικότητας του ενάγοντος από το επίμαχο δημοσίευμα είναι ενέργεια που βρίσκεται μέσα στα όρια του νόμου και επομένως δεν δημιουργεί αξίωση προς ικανοποίηση οιασδήποτε μορφής. Πρέπει, επομένως, κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, να απορριφθεί η υπό κρίση αγωγή ως οριστικά αβάσιμη και να συμμεριστεί στο σύνολο της μεταξύ των διαδίκων η ορίων μεταξύ της ελεύθερης και της καταχρηστικής ασκήσεως του δικαιώματος της ελευθεροτυπίας, όπως αυτά προσδιορίζονται από τις προαναφερόμενες διατάξεις,
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την αγωγή.
Συμψηφίζει τη μεταξύ των διαδίκων δικαστική δαπάνη.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2008, στο ακροατήριο του στη Ξάνθη, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.