Φιλοξενώ στη στήλη την επιστολή φωτιά του συμπολίτη μας Αναστάσιου Μποζίδη για την καθαριότητα της πόλης.
Αυτούσια όλη η ανάρτηση που έκανε στο fb:
«Αναστάσιος Μποζίδης: Πριν λίγες μόλις ημέρες, όλες και όλοι
μας σχεδόν, διαβάσαμε τα θετικά σχόλια του τοπικού τύπου μετά τις πρόσφατες
καρναβαλικές παρελάσεις στην Ξάνθη, σχόλια που αφορούσαν τις υπηρεσίες
Καθαρισμού και Πρασίνου του Δήμου Ξάνθης, για την μεγάλη προσπάθεια που επι
ημέρες έκαναν, ώστε να επανέλθει και πάλι η πόλη μας, οι δρόμοι, τα πεζοδρόμια,
οι πλατείες, οι παιδικές χαρές, οι χώροι πρασίνου και τα πάρκα της σε μία
αρκετά καλή κατάσταση απο πλευράς καθαριότητας.
Σίγουρα σε αυτούς τους ανθρώπους, από τον πρώτο έως τον
τελευταίο, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, γιατί με υπερβάλλοντα ζήλο τα κατάφεραν
αρκετά καλά.
Εγώ θα ήθελα να συνεχιστεί καθημερινά αυτή η προσπάθεια από
την πλευρά του τύπου τώρα που τα "φώτα" έσβησαν, και οι εκδηλώσεις
τελείωσαν.
Θα ήθελα να αφυπνιστεί η τοπική κοινωνία, όλοι εμείς που
ζούμε και αναπνέουμε εδώ στην Ξάνθη, και μέσα από κάποιες οργανωμένες δράσεις,
να καταφέρουμε το "ακατόρθωτο",
να κάνουμε δηλαδή την πόλη μας υπόδειγμα.
Τί εννοώ; Θα σας το πώ αμέσως όσο πιό περιεκτικά μπορώ γιατί
είναι τεράστιο κεφάλαιο: Επειδή είναι γνωστά κάποια πράγματα όπως το ότι η
στελέχωση και ο εξοπλισμός των υπηρεσιών και των συνεργείων καθαρισμού του
Δήμου Ξάνθης δέν είναι και ποτέ δεν προβλέπεται να είναι επαρκείς για διάφορους
λόγους,
επειδή πάντα θα υπάρχουν γύρω μας αναίσθητοι συνάνθρωποι μας
που θα πετάνε οτιδήποτε οπουδήποτε,
επειδή η Ξάνθη μας έχει συχνά αρκετό αέρα που δυσχεραίνει την κατάσταση
μεταφέροντας απορρίμματα παντού,
επειδή υπάρχουν συνάνθρωποι μας που θεωρούν
"μαγκιά" να καταστρέφουν κάθε
τί όμορφο, κάθε τί πράσινο, κάθε πινακίδα οδικής σήμανσης, κάθε κάδο
απορριμάτων κλπ, επειδή υπάρχουν αδέσποτα ζώα που συχνά λερώνουν διάφορα σημεία,
επειδή υπάρχουν παιδιά αλλά και μεγαλύτεροι γύρω μας που δέν
έχουν μάθει να σέβονται ούτε κάν τον εαυτό τους, και πετάνε παντού από γυάλινα
μπουκάλια, χαρτιά από fast food, κύπελλα από καφέδες, πλαστικά και αλουμινένια
μπουκάλια και κουτάκια από νερά και αναψυκτικά, χαρτιά, μάσκες, συσκευασίες από
τσίχλες, γκοφρέτες, πατατάκια, σακούλες πλαστικές, χαλασμένους αναπτήρες,
άδειες μπαταρίες και κάθε λογής ακόμη αντικείμενα,
επειδή ο καθένας κολλάει αυτοκόλλητα και τσίχλες οπουδήποτε,
γράφει με σπρέϊ οπουδήποτε,
επειδή υπάρχουν και ασυνείδητοι συνοδοί δεσποζόμενων ζώων
(κυρίως σκύλων) που δέν καθαρίζουν τα περιττώματα τους όταν τα βγάζουν βόλτα
στα πάρκα, στις πλατείες, στις παιδικές χαρές.....
Αναρωτιέμαι...
Πόσο δύσκολο είναι άραγε, πόση θέληση έχουμε ως τοπική
κοινωνία, πόσο τελικά θέλουμε πράγματι να ζούμε σε μια καθαρή πόλη και να την
χαιρόμαστε και να καμαρώνουμε όλες και όλοι μας γι αυτό;
Πόσο άραγε συμβάλλουμε ή μπορούμε ή θέλουμε να συμβάλλουμε
οι ίδιοι μας;
Πόσο συμμετέχουμε σε διάφορες κατα καιρούς δράσεις όπως αυτή
της ομάδας "Καθαρή Ξάνθη";
.....θυμάμαι πρόσφατα, μερίδα συμπολιτών μας να επικρίνει
στέλεχος του Δήμου Ξάνθης το οποίο ΙΔΙΩΤΙΚΆ έπιασε ένα λάστιχο και έπλυνε έναν
κάδο απορριμάτων που βρισκόταν πέριξ της οικοδομής που μένει.
Γιατί ρε παιδιά; Σε τί ακριβώς έφταιξε αυτός ο άνθρωπος που πήγε να κάνει
ένα καλό; επειδή δηλαδή ήταν επώνυμος; και λοιπόν; αυτό μας πείραξε;
Εμείς οι ίδιοι άραγε κάνουμε ανάλογο κάτι στην
καθημερινότητα μας, ή τα περιμένουμε όλα από τις υπηρεσίες του Δήμου;
Πιάσαμε ποτέ μια σκούπα και ένα φαράσι να περιποιηθούμε τον
χώρο γύρω απο το σπίτι μας ή την επιχείρηση μας;
Ξεκολλήσαμε ποτέ κανένα αυτοκόλλητο από πινακίδα οδικής
σήμανσης; Καθαρίσαμε την μπογιά από πάνω του;
Πήραμε ένα κουτί μπογιά και ένα πινέλο να βάψουμε εκείνο το
άσχημο σύνθημα που κάποιος ανεγκέφαλος έγραψε στον τοίχο του σπιτιού ή της
οικοδομής ή της επιχείρησης μας ή μας αρέσει να το βλέπουμε κάθε στιγμή μπροστά
μας και απλά να γκρινιάζουμε για τον υπάλληλο που δεν έρχεται να το διορθώσει;
Θέλουμε από πίσω μας κάποιον με μια σκούπα, ένα φαράσι, ένα
σφουγγαρόπανο κλπ να τρέχει να μας καθαρίζει τα πάντα επειδή έτσι μας αρέσει;
Ε, αυτό, δεν θα γίνει ποτέ! Ας το καταλάβουμε επιτέλους.
Όσο η νοοτροπία μας δεν αλλάζει, δεν θα χαιρόμαστε ποτέ!
Προτιμούμε να τα βλέπουμε να τα πατάμε, να τα μυρίζουμε και
να επικρίνουμε τους αρμόδιους, και δέν μπήκαμε ποτέ στον κόπο να δούμε τί αγώνα
δίνουν καθημερινά από τα χαράματα αυτοί οι άνθρωποι για να μας κρατάνε όσο πιό
καθαρούς μπορούν. Δεν μπήκαμε στον κόπο να ενημερωθούμε για το τι
αντιμετωπίζουν καθημερινά, με τι αρρώστιες έρχονται αντιμέτωποι και τι
ψυχολογία διαμορφώνουν...
Ε, φυσικά...
Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι υπηρέτες μας...
Είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού...
Εμείς είμαστε άρχοντες, πασάδες, μάγκες, ωχαδερφιστές κλπ...
Ας αλλάξουμε αγαπητοί μου...
Ας νοιαστούμε και λιγάκι έμπρακτα...
Ας δείξουμε...
Ας πράξουμε...
Ας σταματήσουμε να γκρινιάζουμε και ας οργανωθούμε, και
τότε, το κέρδος θα είναι για όλους, και τότε θα μπορούμε να απαιτήσουμε απο τον
κάθε αρμόδιο να είναι πιό παραγωγικές και πιό ποιοτικές οι υπηρεσίες που οι
ίδιοι πληρώνουμε για να έχουμε.
Αλλιώς, ας μήν μιλάμε. Ας σιωπήσουμε ως συνένοχοι...
Ας μήν γράψω πιό πολλά, ήδη έγραψα αρκετά...
Ελπίζω να πιάσουν τόπο τα λόγια μου κάποτε.
Τα σέβη μου».