Τη μνήμη των 353.000 αθώων ψυχών του Πόντου που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους τίμησε ο Σύλλογος Ποντίων Ξάνθης παρουσία πολύ κόσμου και εκπροσώπων των αρχών το βράδυ της Πέμπτης.
Ο Δημήτρης Πετρόπουλος με τον Ιπποκράτη Γαλάτη
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Μνημείο Προσφυγικού Ελληνισμού, στην Πλατεία Ελευθερίας, με τον Μητροπολίτη Ξάνθης να πραγματοποιεί, παρουσία δεκάδων πολιτών, επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Ακολούθησαν σύντομες τοποθετήσεις γύρω από τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού τη 19η Μαΐου του 1919 καθώς και ένα μουσικό δρώμενο με θέμα «Πόντος, αντίσταση στη Λήθη» και τη συμμετοχή Πόντων καλλιτεχνών.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία του εκτός από το Μητροπολίτη Ξάνθης κ.κ.Παντελήμονα, η γενική γραμματέας του Δήμου Ξάνθης και πολιτευτής της Ν.Δ. Σοφία Ψωμά, ο Αντιπεριφερειάρχης Ξάνθης Κώστας Κουρτίδης, ο πρώην Υφυπουργός Στάθης Γιαννακίδης, ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης Σάββας Μελισσόπουλος, ο Πρόεδρος της ΣΕΚΕ Παναγιώτης Ταρενίδης, ο υποψήφιος Δήμαρχος Αβδήρων και αντιδήμαρχος Πάνος Αμβροσιάδης συνοδευόμενος απο τον Μανώλη Φανουράκη, ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Δημήτρης Πετρόπουλος, ο δημοσιογράφος Ι. Γαλάτης, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Σαρακατσάνων κ.Μπίκος και πολύς κόσμος.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ: Ο όρος Γενοκτονία κρύβει πολύ αίμα
Ο Μητροπολίτης Ξάνθης, κ.κ. Παντελήμων, αναφέρθηκε εκτενώς στη Γενοκτονία των Ποντίων και τόνισε πως οι 353.000 ψυχές που δολοφονήθηκαν ζητούν ακόμη και σήμερα μία δικαίωση, η οποία όπως ανέφερε θα έρθει μόνο «όταν όλος ο πολιτισμένος κόσμος θα αναγνωρίσει το έγκλημα αυτό σαν Γενοκτονία και όταν οι απόγονοι εκείνων που το διέπραξαν θα ζητήσουν μία συγνώμη».
Όπως ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο Μητροπολίτης, «ο όρος Γενοκτονία κρύβει μέσα του αίμα και πολύ πόνο. Η λέξη είναι σύνθετη από το Γένος και το ρήμα κτείνω, σκοτώνω, και δηλώνει το έγκλημα εκείνο που διαπράττεται με σκοπό τη συστηματική εξόντωση μίας ομάδας ανθρώπων που ανήκουν στο ίδιο Γένος, στην ίδια φυλή, στην ίδια θρησκεία. Ένα επίλεκτο τμήμα του Ελληνισμού που κατοικούσε στο Βόρειο τμήμα της Μικράς Ασίας, στο Πόντο, γνώρισε μία τέτοια βίαιη Γενοκτονία που στοίχισε τη ζωή σε 353.000 χιλιάδες ψυχές, και ανάγκασε περισσότερους από 400.000 ανθρώπους να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς και να έρθουν στη μητέρα πατρίδα».
Γιώργος Χαραλαμπίδης: Αναδρομή στα ιστορικά γεγονότα
Τις τραγικές εικόνες της Γενοκτονίας και τις μαρτυρικές στιγμές που βίωσαν οι Έλληνες του Πόντου περιέγραψε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων Ξάνθης, Γιώργος Χαραλαμπίδης, προχωρώντας παράλληλα σε μία σύντομη ιστορική αναδρομή των όσων εκτυλίχθηκαν πριν από 103 χρόνια.
«Σήμερα 19 Μαΐου, όπως κάθε χρόνο, βρισκόμαστε εδώ για να τιμήσουμε την επέτειο της Γενοκτονίας των προγόνων μας. Κάνοντας μία μικρή αναδρομή στην ιστορία φτάνουμε στο 1908 οπότε και γίνεται η ανάληψη της εξουσίας από τους Νεότουρκους. Η ημερομηνία αυτή ήταν η απαρχή των μαύρων γεγονότων που ακολούθησαν και σημάδεψαν για πάντα τις σελίδες της ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Διωγμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες μέσα από εξαντλητικές πορείες θανάτου, αντιμετωπίζοντας βιαιότητες και λεηλασίες οι Έλληνες του Πόντου βίωσαν μαρτυρικές στιγμές που ξεπερνούν ακόμη και τη πιο μεγάλη φαντασία. Στόχος; Ο απόλυτος αφανισμός κάθε ποντιακού στοιχείου, ολοκληρωτικά. Μετά την Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 οι ελίτ των Νεότουρκων οργανώνει με συστηματικό τρόπο την εξαφάνιση ενός ακόμη πληθυσμού, αυτού των Ποντίων. Ελληνικές πόλεις και χωριά με ιστορία και πολιτισμό 27 και πλέον αιώνων βρίσκονται αντιμέτωπα με το μένος και τη μανία των Τούρκων. Στις 19 Μαΐου του 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στην Σαμψούντα και μπαίνει σε εφαρμογή η σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας» ανέφερε μεταξύ άλλων ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων.
Μάλιστα όπως συμπλήρωσε ο ίδιος, λίγη ώρα αργότερα, «αμέτρητα τα στοιχεία που καταδεικνύουν τα εγκλήματα σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου. Πήραν μόνο λίγα ρούχα, τις εικόνες των Αγίων και τις μνήμες τους και ξεκίνησαν για ένα ταξίδι χωρίς προορισμό. Οι μαρτυρίες χιλιάδες, οι αφηγήσεις περνούν από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά και όσο ακούμε τόσο μένουμε αποσβολωμένοι μπροστά στις φρικαλεότητες, όσο μαθαίνουμε τόσο πονάμε για τον άδικο χαμό αυτών των ανθρώπων. Δεν υπάρχει ποντιακή οικογένεια που να μην θρηνεί νεκρούς στο μακρύ κατάλογο που σημειώθηκε μετά τους διωγμούς. Όλοι έχουμε ακούσει, έχουμε διαβάσει, έχουμε γίνει κοινωνοί της ιστορίας των ανθρώπων που τόσο βίαια εκτοπίστηκαν. Ακόμη και σήμερα μπορεί κανείς να ακούσει ανατριχιαστικές περιγραφές για τα βάσανα και τις δραματικές ημέρες που έζησαν οι Έλληνες του Πόντου και τα εγγόνια των προσφύγων».
