Η αιτία δεν κρύβεται πίσω από… Διοικήσεις που τηρούν πλημμελώς τα πρωτόκολλα, όπως ευκαιριακά αποδίδουν… οι όψιμοι τιμητές της «Δημόσιας Υγείας», το μόνο μέλημα των οποίων είναι τελικά η άσκηση στείρας κριτικής και η έκφραση «Δημόσιου λόγου», κενού περιεχομένου.
Αυτό που μάθαμε είναι ότι μπορούμε να κατεβάζουμε τη μάσκα, να συμμετέχουμε σε μαζώξεις σε σπίτια, να πίνουμε τσίπουρα σε γραφεία και να συνωστιζόμαστε, αλλά αυτή μας η απόφαση έχει βαριές συνέπειες για όλους μας.
Δημοσιεύουμε στο «Μαχητή» ΑΥΤΟΥΣΙΟ το ευχαριστήριο-διάγγελμα του αντ΄αυτού αντιδήμαρχου Ξάνθης Μανώλη Φανουράκη μετά την αποθεραπεία του από τον κορονοϊό, την προσωπική εμπειρία και ταλαιπωρία του και το αφιερώνουμε σε αυτούς που επί μήνες ήταν, είτε αρνητές της μάσκας, είτε την ... «πετούσαν» ανά περίσταση για λίγεςς ψήφους, είτε γιατί θεωρούσαν ότι είναι «άτρωτοι»...!
Και του ευχόμαστε υγεία, καλή
δύναμη ώστε να...χιλιάσει τις απευθείας αναθέσεις του! Εμείς τον θέλουμε ΔΥΝΑΤΟ
και...ΙΣΧΥΡΟ! Γιατί έτσι το game έχει ενδιαφέρον....Δεν είμαστε άλλωστε ίδιοι! Και δεν θα γίνουμε ποτέ....
ΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΦΑΝΟΥΡΑΚΗ
Θα ήθελα να ευχαριστήσω φίλους, συνεργάτες και όλους τους συμπολίτες μου, που οι ευχές και το ενδιαφέρον τους αποτέλεσαν για μένα ένα πραγματικό στήριγμα, στη δύσκολη περιπέτεια που βίωσα με τη λοίμωξη Covid 19.
Γιατί είναι, πράγματι, ένας σκληρός αντίπαλος: χτυπάει παντού, με στόχο την τελική επικράτηση.
Και τις πρώτες μέρες της ασθένειας μου έζησα αυτήν την πολυμέτωπη επίθεση.
Με έντονο βήχα, πόνο και υψηλό πυρετό, κατά κύματα, που δεν έπεφτε.
Που επέμενε σθεναρά, κάνοντας ολόκληρο το σώσμα να συνταράσσεται από το σοκ και την πάλη.
Με τη φροντίδα του γιατρού, την προσευχή αλλά και με την απόφαση που πήρα ενδόμυχα να μην αφήσω τον φόβο να συμπαραταχθεί ως σύμμαχος του, σε αυτόν τον άνισο αγώνα, κατάφερα να σταθώ όρθιος.
Ευχαριστώ τον θεράποντα γιατρό μου Dimitris Papadopoulos , τους φίλους μου, τους δικούς μου ανθρώπους, τον μονάκριβο γιό μου και τον Θεό…
Όμως, όλο αυτό το διάστημα δε σταματώ να σκέφτομαι, τι πήγε λάθος και εκτέθηκα στη λοίμωξη.
Εδώ κι έναν χρόνο ακολουθώ με συνέπεια τα μέτρα ατομικής προστασίας, προσαρμόζοντάς τα, μάλιστα, βάσει των συνθηκών και αναγκών που προέκυψαν με την εμφάνιση των μεταλλάξεων: διπλή μάσκα, συχνή υγιεινή χεριών και τήρηση των αποστάσεων, σε ό,τι αφορά τις καθημερινές μου επαφές, εξαιτίας των καθηκόντων μου στον Δήμο Ξάνθης.
Άλλωστε, δεν μου ήταν δύσκολη η τήρηση τους, με δεδομένο, ότι από την αρχή εξοικειώθηκα με τα Υγειονομικά Πρωτόκολλα κατά της λοίμωξης Covid19, ως μέλος της Διοίκησης, καθώς, όλοι μας επωμιστήκαμε την ευθύνη της εφαρμογής τους, τόσο στο Δημαρχείο, όσο και στις ζώνες αρμοδιότητας μας, στην Περιφερειακή ενότητα Ξάνθης.
Με την αρχή, ότι η ατομική ευθύνη «χτίζει» τη συλλογική, ότι δηλαδή μπορούμε να προφυλαχθούμε, προσέχοντας για τη δική μας ασφάλεια, της οικογένειας μας και του επαγγελματικού και ευρύτερου κοινωνικού μας περιβάλλοντος, πορεύθηκα με την πεποίθηση ότι μπορώ να τα καταφέρω -και σε ατομικό επίπεδο- όλον αυτόν τον χρόνο, έχοντας εμπιστοσύνη στους συνανθρώπους μου.
Και ορθά έπραξα.
Το αποδεικνύουν αυτοί οι πρωτόγνωροι, σκληροί, δύσκολοι και «αλώβητοι» 14 μήνες.
Μέχρι την 21η Απριλίου…
Αυτό που δεν έλαβα υπόψη είναι τα… «παραθυράκια» της συνάρτησης.
Ότι σε αυτήν την ανθρώπινη αλυσίδα της προσπάθειας και της ευθύνης υπάρχουν και οι «αδύναμοι κρίκοι».
Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν ένα συνάχι με τον τρόπο που θα το έκαναν το 2019.
Που δεν πιστεύουν ότι μπορεί να έχουν κολλήσει τη λοίμωξη, πόσο μάλλον ότι μπορεί και να τη μεταδώσουν.
Ευτυχώς είναι λίγοι.
Πιστεύω ότι στην πλειοψηφία μας έχουμε πλέον, εμπεδώσει ότι όλοι εν δυνάμει είμαστε ασθενείς και φορείς (ασυμπτωματικοί) της λοίμωξης covid 19.
Ότι όλοι αυτοί οι περιορισμοί, τα μέτρα, οι κανόνες έχουν θεσπιστεί γιατί ο ιός είναι αχαρτογράφητος, υπερμεταδοτικός και απολύτως επικίνδυνος για την ίδια την ζωή μας, όπως και των δικών μας ανθρώπων, αυτών με τους οποίους συνυπάρχουμε σε καθημερινή βάση -δηλαδή, για ολόκληρη την κοινωνία.
Και ότι είναι χρέος μας να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, καθώς με αυτόν τον τρόπο προφυλάσσουμε την ασφάλεια και την ενότητα της.
Η Ξάνθη μας μπήκε στο «βαθύ κόκκινο» στις περιοχές «υψηλού κινδύνου», εδώ και μερικές ημέρες.
Η αιτία δεν κρύβεται πίσω από… Διοικήσεις που τηρούν πλημμελώς τα πρωτόκολλα, όπως ευκαιριακά αποδίδουν… οι όψιμοι τιμητές της «Δημόσιας Υγείας», το μόνο μέλημα των οποίων είναι τελικά η άσκηση στείρας κριτικής και η έκφραση «Δημόσιου λόγου», κενού περιεχομένου.
Αυτό που μάθαμε ήδη από την Τετάρτη είναι ότι μπορούμε να κατεβάζουμε τη μάσκα, να συμμετέχουμε σε μαζώξεις σε σπίτια, να πίνουμε τσίπουρα σε γραφεία και να συνωστιζόμαστε, αλλά αυτή μας η απόφαση έχει βαριές συνέπειες για όλους μας.
Σε αυτήν την τόσο κρίσιμη στιγμή, θα πρέπει να βρούμε το κουράγιο να… κρατήσουμε άμυνα.
Να μην αφεθούμε στη δικαιολογημένη μας κόπωση…
Κυρίως να πάμε, όσο γίνεται περισσότεροι στο ραντεβού με το εμβόλιο, για να χτίσουμε το «τοίχος ανοσίας».
Ο εμβολιασμός είναι η μόνη εγγύηση, αυτήν την στιγμή, για την καλύτερη και ασφαλέστερη μετάβαση μας σε μια καθημερινότητα που δε θα την σκιάζει ο φόβος της αρρώστιας και η ανασφάλεια για το αύριο.
Πιστεύω ακράδαντα ότι μπορούμε να Αναστήσουμε τη ζωή μας.
Χρόνια Πολλά - Χριστός Ανέστη!
Εμμανουήλ Φανουράκης.