Είναι ανεξήγητο και ανερμήνευτο το γεγονός
όταν τα όρια της ανέχειας μάχονται καθημερινά
να τείνουν στο άπειρο της απάθειας.
Αφουγκρασθήκαμε τις ανάγκες της Πόλης και της κοινωνίας και
κάναμε πράξη το όνειρο
διαλαλούσε η Δημοτική Αρχή όταν εγκαινίαζε τον δρόμο που
συνδέει την Πλατεία Ζωαγοράς με το γρανιτένιο πλακόστρωτο της Βασιλίσσης
Σοφίας.
Μας κέρδισε ολοκληρωτικά τότε με την ανιδιοτελή προσφορά και
την προσαρμοστικότητά της.
Το πρόβλημα τελικά
αποδείχθηκε ότι ήμασταν εμείς,
αυτοί που δεν μπορούσαμε
να αφουγκρασθούμε το πηγαίο εκφραστικό περιεχόμενο
των κραδασμών που έφερνε το μεγάλο αναπτυξιακό έργο.
Έλα ντε όμως που η επιμονή της μνήμης
με τα πελεκημένα παιχνίδια της,
δεν μπορεί να μετατρέπει σε λήθη
τις δυναστικές απάθειες της δημοτικής επικράτειας.
Η νέα δημοτική συνείδηση που θα ατενίζει
από την 1η του Σεπτέμβρη,
πρέπει να τολμήσει να κόψει τον ομφάλιο λώρο
μιας «ευλογημένης χρόνιας κανονικότητας»
που απορροφά το φως
αναδεικνύοντας τις σκιές της Πόλης.
Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης