Η κυρία Σακελλαροπούλου δεν κατάλαβε ποτέ ότι η θεσμική ιδιότητά της, την υποχρεώνει να ενώνει το έθνος. Ακόμη και αν δεν το πιστεύει, ή δεν το αισθάνεται. Όχι να το διχάζει. Δεν διορίστηκε Πρόεδρος… μειοψηφιών και μειονοτήτων. Διορίστηκε Πρόεδρος όλων των Ελλήνων. Και των μειοψηφιών, αλλά και των πλειοψηφιών.
Αυτή η είναι η κρίσιμη ισορροπία την οποία καλείται να επιτυγχάνει και να υπηρετεί ο εκάστοτε ένοικος του Προεδρικού Μεγάρου. Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου δεν το αντιλήφθηκε. Ίσως επειδή δεν μπορούσε. Οι αυταπάτες της αποκαλύφτηκαν με την αποστροφή ότι πάντοτε στήριζε την κοινωνία. Υπονοεί ότι η Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας που νομιμοποίησε τα εθνοκτόνα Μνημόνια, αφαιρώντας από την κοινωνία κάθε νομική δυνατότητα αμφισβήτησής τους, και λεγόταν Κατερίνα Σακελλαροπούλου, δεν είναι η… ίδια, αλλά πρόκειται περί συνωνυμίας;
Απερχόμενη. Και το έχει καταλάβει και η ίδια. Η ζημιά ωστόσο μένει…
*Του Νίκου Φυλάγγελου