Γράφει ο Στέλιος Αρσενίου
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΙΣΜΟΣ με κεφαλαία γράμματα είναι η κατασκευή της
κεντρικής μας πλατείας. Θυμίζει το λαβύρινθο των μινωϊκών χρόνων.
Μεταξύ Χριστουγέννων και Θεοφανείων εκτός από τις νεράϊδες
και τα ξωτικά κυκλοφορούν αθέατοι οι καλικάντζαροι.
Άλλοι τους θέλουν πνεύματα του κακκού.
Άλλοι γιαλαντζί. Πότε καλούς, πότε κακκούς.
Άλλοι, ανάλογα με την επικαιρότητα. Μάλιστα αποκαλούν
«καλικαντζαρισμούς» τα δρώμενα ή πεπραγμένα της κοινωνικής, οικονομικής, καλλιτεχνικής ζωής, εφ όσον είναι παρατραβηγμένα ή αλλοιωμένα.
«καλικαντζαρισμούς» τα δρώμενα ή πεπραγμένα της κοινωνικής, οικονομικής, καλλιτεχνικής ζωής, εφ όσον είναι παρατραβηγμένα ή αλλοιωμένα.
Οι εκπαιδευτικοί αποκαλούν καλικαντζούρες, τα ανορθόγραφα,
κακκογραμένα κείμενα των μαθητών.
Οι μαθητές αποκαλούν καλικαντζούρες τις αχτένιστες, πρόχειρα
ντυμένες, σκυθρωπές καθηγήτριες.
Σε κάθε περίπτωση τα σύνολα της προχειρότητας, της κακκής
όψης, της αλλοπρόσαλης έκφρασης συνθέτουν τους καλικαντζαρισμούς.
Κάτι σαν το «τράτζικ» της Τασούλας, συντρόφου του Κίτσου
στις διαφημίσεις.
Έχω την γνώμη ό,τι κακώς, κάκιστα η λαϊκή μας παράδοση θέλει
τους καλικάντζαρους να μεγαλουργούν τις άγιες ημέρες των εορτών που μας
πέρασαν. Αριστοτέχνες στην ευτέλεια, την καπατσοσύνη, την πονηριά, δικαιούνται
τις υπόλοιπες 50 εβδομάδες του χρόνου.
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΙΣΜΟΣ με κεφαλαία γράμματα είναι η κατασκευή της
κεντρικής μας πλατείας. Θυμίζει το λαβύρινθο των μινωϊκών χρόνων.
Όποιος οδηγός τουριστικού λεωφορείου κάνει το λάθος να
εισέλθει και μετά να κατευθυνθεί για Νεστοχώρια ή Πομακοχώρια τον ΄΄ τρώει΄΄ ο
Μ ινώταυρος. Άφερίμ στους καλικάντζαρους που είχαν την φαεινή ιδέα της
κατασκευής της.
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΙΣΜΟΣ με κεφαλαία είναι η περίπτωση του
κολυμβητηρίου, στο οποίο βετεράνοι της βουλγαρικής κατοχής θέλουν να έρθουν και
να καταθέσουν την θλίψη, τον αποτροπιασμό τους.
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΙΣΜΟΣ είναι το κατα φαντασίαν πάρκο της Κυψέλης
στο τέρμα της Οδυσσέως.
Το ίδιο και ο τρόπος ανάθεσης έργων του Δήμου!
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΙΣΜΟΣ είναι η ενοχή και ντροπή που αισθανόμαστε
για τον ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ και τον έχουμε καταχωνιάσει στα έγκατα της Γης, ή σε
σμικρογραφία στην κεντρική μας πλατεία. Οποία καλικαντζαροσύνη, καλοσύνη μας.
Αυτά, κάποια σαν αυτά, πολλά άλλα χειρότερα από αυτά
συνθέτουν το μεγαλείο του καλικαντζαρισμού.
Ο καλικαντζαρισμός σημάδεψε μιά εποχή.
Όχι αυτήν που δεν είχαμε λεφτά.
Αυτήν που τα λεφτά μας πήραν τα μυαλά.
Και η έπαρση.
Και η αλαζονεία.
Και ο Συβαριτισμός.
Και επειδή ακόμα, για να πορευτούμε χωρίς μπάστακα στο
σβέρκο κομμάτι δύσκολο, ξανά τραβάμε προς τα κει.
Όσοι πέρασαν από τα θρανία, λίγο - πολύ θυμούνται τι είναι η
συνισταμένη.
Η δύναμη στην οποία επικεντρώνονται άλλες παράπλευρες
δυνάμεις.
Η κεντρική ιδέα σε ένα λογοτεχνικό κομμάτι όπως θα έλεγαν με
άλλα λόγια οι φιλόλογοι.
Έ λοιπόν αγαπητοί μου.
Συνισταμένη των καλικαντζαρισμών, είναι ο εξανδραποδιμός (
υποδούλωση ).
Άλλοτε στην ψηφοθηρία, άλλοτε στο μαύρο χρήμα, άλλοτε σε
ποικιλόνυμα συμφέροντα, άλλοτε σε γειτονικούς λαούς.
Διαλέγεις και παίρνεις.
Ανάλογος με το μέγεθος του καλικαντζαρισμού, είναι ο
εξανδραποδισμός.
ΦΕΥΚΤΑΙΟΣ ( Μακάρι να τον αποφύγουμε ).