*Γράφει ο Ι.Κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ,
προλογεί ο ΠΑΝΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
προλογεί ο ΠΑΝΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Η θεωρία ότι η ψήφος ως έκφραση της λαϊκής βούλησης θέτει τους ψηφισμένους υπεράνω του νόμου είναι προφανώς αστεία και μόνο ένας ακραίος λαϊκισμός θα μπορούσε να την υιοθετήσει
(Σ.Σ. Πολύς θόρυβος τις τελευταίες μέρες στην τοπική κοινωνία, για το ξέσπασμα του Δημάρχου Ξάνθης στο Δημοτικό συμβούλιο της περασμένης Δευτέρας για τον Τσέπελη και την... επίθεση λοιδορίας που δέχεται –κατά τον κύριο Στυλανίδη - τα τελευταία χρόνια από την αντιπολίτευση, ενώ εγώ προσωπικά ασχολούμαι με τον συγκεκριμένο κύριο και τα... «θαυμαστά» έργα και τον ΠΛΟΥΤΙΣΜΟ του, με πάνω από 15 χρόνια!!! Για το λόγο αυτό, επέλεξα να φιλοξενήσω σήμερα στη στήλη το παρακάτω άρθρο του γνωστού δημοσιογράφου Γιάννη Πρετεντέρη με τον οποίο ναι μεν δεν συμφωνώ σε πολλά, αλλά δεν μπορώ να μη «ξεχωρίσω» την ποιότητα της πολιτικής και δημοσιογραφικής του σκέψης... Το αφιερώνω στον ίδιο τον Δήμαρχο, αν έχει την διάθεση να σκεφτεί και φυσικά όχι στον «υπαρχηγό» του κύριο Τσέπελη και όσους αναπτύσσουν θεωρίες για... τις πρωτιές των διαφόρων πολιτικών, σε σχέση με τις διεφθαρμένες και παράνομες συμπεριφορές του... Πάνος Παπ.)Νόμος ή ψήφος;
Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ καταδίκη και η ενδεχόμενη έκπτωση του Ψωμιάδη θέτουν ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Τι πρέπει τελικά να υπερισχύει στη δημοκρατία; Ο νόμος ή η ψήφος;ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, έχουν δικαίωμα οι πολίτες της Κεντρικής Μακεδονίας να χαίρονται τον περιφερειάρχη που εξέλεξαν ανεξαρτήτως των δικαστικών αποφάσεων που τον βαραίνουν ή έχει δικαίωμα μια δικαστική απόφαση να ακυρώσει την επιλογή τους; Το ΚΑΚΟ είναι ότι αυτό το ενδιαφέρον ερώτημα έχει απαντηθεί προ πολλού και τελεσίδικα. Κι ούτε νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί σοβαροί άνθρωποι που θα διαφωνήσουν: της ψήφου προφανώς υπερισχύει ο νόμος. Διότι, κατ’ αρχήν και εκτός όλων των άλλων, η ψήφος εκφράζεται μόνο μέσα στα πλαίσια του νόμου. ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ σε όλες τις πολιτισμένες δημοκρατίες, γι’ αυτό άλλωστε και αιρετοί πολιτικοί συμβαίνει παντού να διώκονται, να καταδικάζονται και, φυσικά, να εκπίπτουν από τα αξιώματα στα οποία έχουν εκλεγεί.
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, η θεωρία ότι η ψήφος ως έκφραση της λαϊκής βούλησης θέτει τους ψηφισμένους υπεράνω του νόμου είναι προφανώς αστεία και μόνο ένας ακραίος λαϊκισμός θα μπορούσε να την υιοθετήσει. Γι’ αυτό και η προσπάθεια του ΛΑΟΣ να θέσει τον Ψωμιάδη υπεράνω των νόμων αντιμετωπίστηκε περίπου όπως της άξιζε: με θυμηδία.
ΜΟΝΟ ΠΟΥ για ορισμένους αυτή η θυμηδία είναι επιλεκτική. Χειροκροτούν τα πρωτεία του νόμου όταν πρόκειται να εκπέσει ο Ψωμιάδης, αλλά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παραβιάζεται ο νόμος όταν συμβαίνει να μη συνάδει προς τη «λαϊκή βούληση» – την οποία συνήθωςεκπροσωπούν οι ίδιοι και η παρέα τους...
ΕΤΣΙ, θεωρούν απολύτως σωστό ναεφαρμοστούν οι δικαστικές αποφάσεις στην περίπτωση του Ψωμιάδη και έχουν δίκιο. Αλλά, για παράδειγμα, δεν βλέπω τον ίδιο φανατισμό όταν είναι να εφαρμοστούν οι δικαστικές αποφάσεις στην περίπτωση της Κερατέας. Ή των εισιτηρίων. Εκεί, υποτίθεται ότι η «λαϊκή βούληση» έχει κηρύξει «κοινωνική ανυπακοή» κι ως εκ τούτου οι «ανυπάκουοι» νομιμοποιούνται να μην εφαρμόζουν κανένα νόμο και καμία δικαστική απόφαση.
ΚΑΤΑ Τη ΛΟΓΙΚΗ αυτή, λοιπόν, δικαιούνται και οι ψηφοφόροι της Κεντρικής Μακεδονίας με την προτροπή του ΛΑΟΣ να δηλώσουν «κοινωνική ανυπακοή» και να μη δέχονται ούτε τις δικαστικές αποφάσεις εναντίον του Ψωμιάδη ούτε την ενδεχόμενη έκπτωση του περιφερειάρχη τους. Ανυπάκουοι οι άλλοι; Ανυπάκουοι κι αυτοί!
ο ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ αποκαλύπτει προφανώς τον παραλογισμό. Και η επιλεκτική επίκληση του νόμου υπογραμμίζει την υποκρισία.
ΚΥΡΙΩΣ, ΟΜΩΣ, αναδεικνύει μια παλιά αλήθεια της πολιτικής: είτε «δεξιός» είτε «αριστερός», ο λαϊκισμός είναι τελικά το ίδιο άθλιο πράγμα. Κι αν τον ξύσεις λίγο, πάντα το ίδιο αποκρουστικό πρόσωπο θα συναντήσεις.
Ι. Κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ