Περιγραφές µιας σφαγής τις οποίες δεν χωρά ο νους. ∆ίστοµο.
Ενας τόπος µατωµένος. Που θυµάται. Και αγωνίζεται για να µην ξεχαστεί όχι µόνο η γερµανική βαρβαρότητα που βύθισε στο πένθος ολόκληρη την περιοχή αλλά και η Ιστορία. Σηµαία αυτής της µνήµης έγιναν οι πολεµικές αποζηµιώσεις.
Στην υπόθεση ήταν αφιερωµένο το «Κουτί της Πανδώρας» την περασµένη Πέµπτη το βράδυ (ΝΕΤ). Μια υπόθεση που δεν αφορά το αντίτιµο της πολεµικής βαρβαρότητας, η οποία άφησε στη χώρα ερείπια από τις σηµαντικότερες υποδοµές της και αποδεκάτισε τον πληθυσµό της, αλλά τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, τις ιδεολογικοπολιτικές επιλογές των µεταπολεµικών κυβερνήσεων που σκέπασαν βιαστικά µε τη σκόνη της µεταπολεµικής ανοικοδόµησης την ίδια τη συνείδησή της.
Οι αριθµοί στην οθόνη δίνουν το µέγεθος της καταστροφής της χώρας από τον γερµανικό στρατό (1.770 καµένα χωριά, 89 ολοκαυτώµατα, κατεστραµµένες όλες οι γέφυρες κ.λπ.). Ο Μανώλης Γλέζος περιγράφει µε λεπτοµέρειες όλη τη διαδροµή του αγώνα για τις αποζηµιώσεις και την αποκατάσταση της µνήµης του τόπου. Γιατί, εκτός από τα ποσά που αν καταβάλλονταν θα ανέτρεπαν το οικονοµικό καθεστώς της χώρας βγάζοντάς την από το οικονοµικό αδιέξοδο και κυρίως ανατρέποντας την «ισορροπία» του οικονοµικού τρόµου που επιβάλλει η σηµερινή ισχυρή Γερµανία, είναι και όλα εκείνα που συσκοτίστηκαν για λόγους πολιτικής σκοπιµότητας και ιδιοτέλειας. Της ιδιοτέλειας εκείνων, που ο σπαραγµός του Εµφυλίου τούς έδωσε την ευκαιρία να αποκαθάρουν τον δωσιλογισµό τους και τις συνεργασίες τους µε τους κατακτητές στην «κολυµβήθρα» των νικητών και την οµίχλη της ψυχροπολεµικής εποχής.
Ιστορικοί όπως ο Χάγκεν Φλάισερ, καθηγητής στο Πανεπιστήµιο της Αθήνας, η ελληνίδα καθηγήτρια στο Βερολίνο Γαβριέλλα Ετκµετζόγλου και ο καθηγητής Νότης Μαριάς του Πανεπιστηµίου Κρήτης ξετυλίγουν το νήµα των γεγονότων που συνθέτουν τις σελίδες ενός εθνικού δράµατος το οποίο ακόµη παραµένει σε πολλά σηµεία του σκοτεινό. Περιουσίες άλλαξαν χέρια, ζωές διαλύθηκαν, ο εθνικός διχασµός την ίδια ώρα που πλήγωνε τη χώρα γινόταν και κολυµβήθρα του Σιλωάµ για έναν εθνικοπατριωτισµό που είχε πολλά να ωφεληθεί από τη βιαστική λήθη και τη συγκάλυψη. Τουλάχιστον 900 καταστήµατα είχαν αφαιρέσει οι κατακτητές από τους ιδιοκτήτες τους για να τα δώσουν σε δωσίλογους και λοιπούς συνεργάτες τους. Ούτε αυτά επιστράφηκαν ποτέ στους δικαιούχους.
Το «Κουτί της Πανδώρας» ακόµη µία φορά µέσα σε λίγες ηµέρες, µε διαφορετικό τρόπο και για άλλους λόγους, θύµισε πάντως µετά τον σάλο για το «1821» του Σκάι ότι όσο η Ιστορία µετατρέπεται σε ένα είδος εθνικού πορνό, προκειµένου να στριµωχτεί το «βλέµµα» των πολιτών κάτω από τις φουστανέλες των ηρώων της Επανάστασης, να νοιάζονται για τα εκεί τεκταινόµενα, τόσο η έλλειψη αυτογνωσίας θα συνοψίζει την εθνική υπερηφάνεια σε µερικά χειροκροτήµατα κατά τις παρελάσεις και τις εθνικές εορτές.
Ο ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ