ΕΠΙ ΚΟΝΤΟΥ ΑΚΟΜΗ…*Με την απόσυρση της παραγωγής ζάχαρης τα εργοστάσια της Λάρισας και της Ξάνθης που έκλεισαν θα έπρεπε να επαναλειτουργήσουν ως μονάδες παραγωγής βιοαιθανόλης.
Το σχέδιο, όμως, κατέρρευσε και τα 75 εκατ. ευρώ κατέληξαν να «καλύπτουν» ζημιογόνες χρήσεις!!!
ΕΠΙ Κοντού η διαβεβαίωση, όταν ο Ξανθιώτης πολιτικός ήταν ακόμη «πανίσχυρος» και στις καμπάνιες της ζάχαρης φορούσε το…κράνος και ξεναγούνταν από τον πρώην Υπουργό κ.Κοσκινά στις εγκαταστάσεις της βιομηχανίας.
Το εργοστάσιο ζάχαρης ναι μεν κλείνει, ωστόσο θα μετατραπεί σε εργοστάσιο παραγωγής βιοαιθανόλης! Οι εξελίξεις ωστόσο είναι τόσο δυσάρεστες, που όλοι μας θα πρέπει να ανησυχούμε, καθώς το σχέδιο αυτό, οδεύει πλέον προς κατάρρευση…
ΣΕ ΚΛΟΙΟ ΑΣΦΥΚΤΙΚΩΝ ΠΙΕΣΕΩΝ
Σε κλοιό ασφυκτικών πιέσεων βρίσκεται πλέον η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, σύμφωνα με δημοσίευμα του «ΕΠΕΝΔΥΤΗ». Το σχέδιο της μετατροπής των εργοστασίων ζάχαρης σε μονάδες βιοαιθανόλης ναυάγησε και πλέον είναι ορατός ο κίνδυνος να ζητήσει η Κομισιόν την επιστροφή του κοινοτικού τσεκ, ύψους 75 εκατ. ευρώ που έλαβε η ΕΒΖ γι’ αυτόν τον σκοπό.
Την ίδια ώρα, η εταιρεία εξακολουθεί να βουλιάζει στις ζημιές και ο βασικός μέτοχος, η ΑΤΕ, έχει ζητήσει την εκπόνηση σχεδίου σωτηρίας για την αντιστροφή των αρνητικών οικονομικών αποτελεσμάτων. Σε άλλη περίπτωση ενισχύονται οι φόβοι η Βιομηχανία να οδηγηθεί σε εκκαθάριση.
Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης εισέπραξε από το Ταμείο Αναδιάρθρωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης πριμ της τάξης των 75 και πλέον εκατ. ευρώ για την εκχώρηση του 51% της εθνικής ποσόστωσης ζάχαρης, που σήμαινε λιγότερη κατά 158.000 τόνους παραγόμενη ζάχαρη για τη χώρα μας.
ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ
Παράλληλα όμως με την απόσυρση της παραγωγής ζάχαρης τα εργοστάσια της Λάρισας και της Ξάνθης που έκλεισαν θα έπρεπε να επαναλειτουργήσουν ως μονάδες παραγωγής βιοαιθανόλης.
Το σχέδιο, όμως, κατέρρευσε και τα 75 εκατ. ευρώ κατέληξαν να «καλύπτουν» ζημιογόνες χρήσεις. Η ΕΒΖ καταβάλλει ρήτρα εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ για τη μη συμμόρφωσή της στην τροποποίηση των δύο μονάδων Λάρισας και Ξάνθης σε μονάδες παραγωγής βιοαιθανόλης, ενώ πλέον είναι ορατός ο κίνδυνος να ζητήσει η Κομισιόν την επιστροφή των χρημάτων που έλαβε η χώρα μας για την απόσυρση της ποσόστωσης ζάχαρης του 51%.
Στόχος της νέας διοίκησης της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης είναι η αντιστροφή των ζημιογόνων αποτελεσμάτων της εταιρείας και επί της ουσίας, η βιωσιμότητά της. Ωστόσο, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις και στο εξάμηνο της χρήσης, τα μεγέθη της Βιομηχανίας θα εμφανίσουν όπως και στο πρώτο τρίμηνο ζημιές.
Η ΕΒΖ παράγει 158.000 τόνους, ενώ άλλοι 60.000 τόνοι εισάγονται από τα εργοστάσιά της στη Σερβία. Οπότε ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής αγοράς θα καλυφθεί και φέτος με εισαγωγές φτηνής ζάχαρης, δημιουργώντας έτσι έντονο ανταγωνισμό. Η ΕΒΖ αναγκάζεται, λοιπόν, να κρατά σε χαμηλά επίπεδα τις τιμές λιανικής σε μια προσπάθεια να μην απολέσει πελάτες της. Οι τιμές αυτές εκ των πραγμάτων θα διατηρηθούν και φέτος στα ίδια επίπεδα, συμπιέζοντας τα περιθώρια κέρδους της βιομηχανίας.
Μπορεί, βέβαια, το μεγάλο στοίχημα της διοίκησης της ΕΒΖ να είναι η μείωση του μέσου κόστους παραγωγής, ωστόσο, όπως μας επισημαίνουν στελέχη της ΕΒΖ εξακολουθεί να υπάρχει έντονος προβληματισμός, διότι το πελατειακό σύστημα ανθεί και στην κατανομή των στρεμμάτων της τευτλοκαλλιέργειας.
ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ
Έτσι, «δίνονται» στρέμματα στη Λάρισα και τα τεύτλα μεταφέρονται στο εργοστάσιο Ημαθίας, αλλά και στην Ξάνθη για να μεταφέρονται τα τεύτλα στο εργοστάσιο Ορεστιάδας. Αυτή η κατανομή των στρεμμάτων αυξάνει σημαντικά το μεταφορικό κόστος, την ίδια ώρα που η διοίκηση της ΕΒΖ έχει θέσει ως βασικό στόχο τη μείωση του κόστους λειτουργίας των εργοστασίων.
Τον προηγούμενο χρόνο – όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι της ΕΒΖ – αυτό το πελατειακό σύστημα επιβάρυνε την εταιρεία με επιπλέον κόστη μεταφοράς αρκετών εκατομμυρίων ευρώ.
7,5 ΕΚΑΤ. ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΟΙ ΖΗΜΙΕΣ…
35 εκατ. ευρώ κόστισε το αυτογκόλ
Τα τελευταία δύο χρόνια δαπανήθηκαν εκατομμύρια ευρώ για μελέτες βιωσιμότητας, ώστε τα εργοστάσια της ζάχαρης της Λάρισας και της Ξάνθης να μετατραπούν σε μονάδες βιοαιθανόλης μέχρι να εγκαταλειφθεί τελικά το σχέδιο.
Το τραγελαφικό στην υπόθεση αυτή είναι ότι, εάν από την αρχή η ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης με τη διοίκηση της ΕΒΖ αποφάσιζαν να κλείσουν οριστικά τα δύο εργοστάσια, η βιομηχανία θα μπορούσε να εισπράξει 32 εκατ. ευρώ επιπλέον του ποσού (75 εκατ.) που έλαβε για να εκχωρήσει το 51% της εθνικής ποσόστωσης και να δημιουργήσει τις δύο μονάδες βιοαιθανόλης. Επιπλέον. Δεν θα επιβαρυνόταν με ζημιές 7,5 εκατ. τον χρόνο από το κόστος αδράνειας των δύο μονάδων.