Στη πολιτική ή τολμάς και προχωράς, ή τα παρατάς και ασχολείσαι με τις επιχειρήσεις και τις εργολαβίες σου.
Πετυχημένος εργολάβος ο Στάμος Τριμίτζιος, διατηρούσε το δικό του «μύθο» όσο καιρό δεν ασχολιότανε ενεργά με την πολιτική… κι ανάμεσα στα θετικά του, ήταν και καλός συζητητής και αναλυτής των πολιτικών πραγμάτων, όσον αφορούσε όμως τους άλλους κι όχι τον ίδιο…
Με το που ασχολήθηκε λοιπόν με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τον Δήμο Ξάνθης ο Σταμούλης, έπαθε αυτό που παθαίνει και η τελευταία μετριότητα. Επαναπαύτηκε και ταυτίστηκε άριστα με το «κατεστημένο» που υποτίθεται θα «πολεμούσε» και τελικά έγινε ένα με αυτό (!), ενώ σε φάσεις που όλοι περίμεναν να μπει «μπροστά», στο τέλος πάντα υποχωρούσε, πιστεύοντας ότι με… «δαχτυλίδια» μπορεί να έχει πολιτικό μέλλον…
-Εξακολουθώ τον Σταμούλη και τον λατρεύω σαν φίλο και παρέα, ιδιαίτερα όταν μου κάνει τη τιμή να πίνει μαζί μου Johnnie black και να «ξεφεύγουμε» από τη μιζέρια της ρουτίνας και της πολιτικής φτώχιας…
Αλλά το να δώσει τελικά στον εαυτό του την «καριέρα» του… αντιδημάρχου και να γίνει ένας είδος Τσέπελη ή Καλαϊντζή δεν νομίζω ότι ήταν ότι το καλύτερο για τα προσόντα και το μυαλό του…