«Να θυμάσαι πως η
βιολογική σου κληρονομιά, τα κύτταρά σου, η δομή σου, δεν μπορούν να αλλάξουν μόνο
με την ιδεολογική παιδεία»
Προς την εφημερίδα «Μαχητής»
Κύριε Διευθυντά
Διάβασα στις 11/10/2017 στο «Μαχητή», το πρωτοσέλιδο άρθρο
σας σχετικά με τις προκλητικές συμπεριφορές του «παράνομου συλλόγου Τούρκων
δασκάλων».
Το «άχρωμο» εθνικά νεοελληνικό κράτος μας, αποθράσυνε τους
γνωστούς «Τούρκους δασκάλους», πως φαίνεται στην διδασκαλική ακαδημία δεν τους
δίδαξαν τις απλές έννοιες τι θα πει Τούρκος
και Τουρκικοί λαοί, τούρκικη γλώσσα
και τουρκική διάλεκτος, καθώς και τι
θα πει «τουρκόφρωνας» ή «τουρκοδίαιτος».
Για να μην θεωρηθεί ότι διακατέχομαι από εθνικιστικά
φρονήματα, αφήνω τις ελληνικές εγκυκλοπαίδειες και τους παραπέμπω, στην
πανευρωπαικά αποδεκτή «Πάπυρος Larouse Britanica”,
(τόμος 50/σελίδες 290-2092). Θα πληροφορηθούν λοιπόν ότι Τούρκος και τουρκικός λαός,
είναι ένας «…ομαδικός και ποιμενικός λαός», «…μογγολικής προελεύσεως...». «Οι
ανατολικοί Τούρκοι […] βρίσκονται στην σημερινή Μογγολία». «Οι δυτικοί Τούρκοι
έκαναν την παρουσία τους, ιδιαίτερα εμφανή πολύ αργότερα (σ.σ μετά το 744),
κυρίως στο Ιράν και στην Μικρά Ασία (βλ.τουρκική ιστορία)».
Τουρκική γλώσσα: «Η τουρκική γλώσσα
είναι μέλλος της τουρκικής γλωσσικής οικογένειας, η οποία ανήκει στην αλταΐκή
γλωσσική ομάδα». «..Η σύγχρονη τουρκική γλώσσα είναι απόγονος της οθωμανικής
τουρκικής, την οποία εισήγαγαν στην Μικρά Ασία, οι Σελτζούκοι Τούρκοι στα τέλη του 11ου αιώνα. Εκεί, η
τουρκική γλώσσα σταδιακά απορρόφησε έναν μεγάλο αριθμό από αραβικές και
περσικές λέξεις, καθώς και γραμματικούς τύπους και γράφτηκε με τα σύμβολα της
αραβικής γραφής. Μετά την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας το 1923, την αραβική
γραφή αντικατέστησε το λατινικό αλφάβητο το 1929».
Όταν όμως το γλωσσικό αυτό ιδίωμα, εμπλουτίστηκε με πάρα
πολλές ελληνικές λέξεις και οι λόγιοι (γραμματικοί, μεταφραστές και
αναγνώστες), στις αυλές των σουλτάνων των μπέηδων και των πασάδων ήταν Έλληνες,
δημιουργήθηκε η γραπτή νεοτουρκική γλώσσα, (με ελληνικά σύμβολα), για τις
ανάγκες των Ελλήνων χριστιανών και την διατήρηση της ελληνικής γραπτής γλώσσας,
τα λεγόμενα «καραμανλίδικα».
Αργότερα εκδόθηκαν τα πρώτα τουρκοελληνικά λεξικά (του
καθηγητού Ι.Χλωρού, της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους σχολής, 1876, με
συμμετοχή του Μητροπολίτη Ξάνθης Ιωακείμ) με λατινικά σύμβολα και προφορά
οθωμανική.
Έτσι γύρω στα 1930, ο δημιουργός του νεοτουρκικού κράτους, ο
γνωστός Κεμάλ εγκατέλειψε την σουλτανική παλαιοτουρκική, (οθωμανική), με
αραβική γραφή και καθιέρωσε την λατινική (1928), να διαφέρει από την ελληνική
και όπως αναφέρει η ιστορικός Αμαλία Βαν Χεντ, να «αποκόψει την χώρα του από το
οθωμανικό παρελθόν».
Το σημερινό τουρκικό γλωσσικό «χαρμάνι», είναι απόρροια της
πολύ-φυλετικής πληθυσμικής σύνθεσης, ακόμη και της σημερινής Τουρκίας, σύμφωνα
και με την πρόσφατη δήλωση του Ταγίπ
Ερντογάν, ο οποίος αναγνωρίζει όλες τις εθνότητες που κατοικούν στην σημερινή
Τουρκία (Τούρκοι, Σελτσούκοι, Κούρδοι, Λαζοί, Κιρκάσιοι, Πομάκοι, Γεωργιανοί
κ.α.). Με αυτήν την έννοια και οι συμπατριώτες μας αδελφοί «Τούρκοι δάσκαλοι»,
θα αποκαλούνταν «Τούρκοι», αν ζούσαν στην Τουρκία και είχαν τουρκική
υπηκοότητα.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Αμερικανού ανθρωπολόγου
Σπένσερ Γουέλς «… Τα γονίδια των
Σελτζούκων κατακτητών της Βυζαντινής Μικράς Ασίας, τους οποίους οι σημερινοί
Τούρκοι θεωρούν προγόνους τους, τα συναντούμε σχετικά σπάνια στην σημερινή
Τουρκία, καθώς ο τουρκικός πληθυσμός έχει διατηρήσει τα γονίδια των
προγενέστερων Βυζαντινών λαών».
Οι «Τούρκοι Δάσκαλοι» γνωρίζουν πολύ καλά, ότι οι παρθένας
ψυχούλες και τα παρθένα μυαλουδάκια των παιδιών, είναι το χωράφι για να σπείρεις
και να θερίσεις ότι θέλεις.
Είπε όμως σε μια ομιλία του στην Ξάνθη ο Ελευθέριος
Βενιζέλος, τον Μάιο του 1930 στην θεμελίωση του Δημοτικού Νοσοκομείου «Να
θυμάσαι πως η βιολογική σου κληρονομιά, τα κύτταρά σου, η δομή σου, δεν μπορούν
να αλλάξουν μόνο με την ιδεολογική παιδεία».
Είπε ακόμη στην ομιλία του εκείνη: «Η ελληνοτουρκική
εγκάρδιος συνεννόησης». «…πρέπει δε να καλλιεργούμεν, διαρκών το δένδρον της
φιλίας αυτής και από τα δύο μέρη, επιδιώκοντας όχι να συλλέγωμεν αυτούς (σ.σ
τους καρπούς), προς ιδίαν μόνος εκάστου ωφέλειαν , αλλά να τους
πολλαπλασιάζωμεν προς το κοινόν συμφέρον και των δύο λαών». (Μάιος 1930 στην οικία του καπνέμπορα
Α.Σιγάλα).
Τέλος οι αδελφοί μας «Τούρκοι Δάσκαλοι», ακόμη και σήμερα
στην μητρική τους γλώσσα, λένε την μητέρα τους «ΜΑΙΚΑ» (δηλαδή Μαμάκα) και όχι
«ΑΝΕ». Οι δε παππούδες τους, όπως είναι γλωστό μέχρι σήμερα, όταν κάποιοι τους
αποκαλούσαν Τούρκους λόγω της θρησκείας, απαντούσαν: «καλά δεν γνωρίζεται ότι
για να είσαι Τούρκος, πρέπει να έχεις «Εσμέρ Τενλή» (κιτρινόμαυρο δέρμα),
«Μποΐντάι Τελί» (σαν τις ακίδες του σιταριού τα μαλλιά) και «Τσεκίκ Γκιοζ»
(τραβηγμένα σχιστά μάτια).
Έτσι λοιπόν: Τούρκοι υπήκοοι δεν είναι και Μογγόλοι δεν
είναι. Εμείς βέβαια ξέρουμε τι είναι. Αυτοί δε, έχουν κάθε δικαίωμα να
αυτοπροσδιορίζονται όπως θέλουν, δεν έχουν όμως κανένα δικαίωμα να
προσδιορίζουν έτσι και τα παιδάκια.
Φιλικά
Φιλέρευνος.