– Αυτός είναι ο Δήμος «Πρότυπο» του Δημαρχόπουλου. Από την μια αναθέσεις στους ημέτερους και από την άλλη σπίλωση και προσβολή μνήμης νεκρών
– Ο Κ. Βλαχόπουλος δεν άξιζε αυτήν την αντιμετώπιση που ούτε σε σκυλί δεν αρμόζει. Είχε οικογένεια και δεν ήταν μόνος του ρε ξεφτίλες
– Αφού αποφασίσατε να προχωρήσετε σε εκταφή χωρίς να ενημερώσετε τους συγγενείς, γιατί δε γκρεμίσατε και το μνήμα, αλλά το κρατήσατε άθικτο και βάλατε άλλον νεκρό μέσα;;;
– Το θράσος τους δεν έχει όρια. Έστειλαν και υπάλληλο του Δήμου να μας πει πως ότι έγινε έγινε, ρωτώντας μας για το τι θέλουμε να κάνουμε με τα οστά…
– 20 στρέμματα χώρο ελεύθερο έχει στο Δημοτικό Κοιμητήριο, το μνήμα του Κ. Βλαχόπουλου σας «γυάλισε»;
Γράφει ο Σταύρος Βλαχόπουλος
Ειλικρινά είναι η μοναδική φορά που δεν ξέρω από πού να αρχίσω και
που να τελειώσω. Η αθλιότητα και το αίσχος του Δήμου Ξάνθης. Ναι, αυτού
του δήμου που καθημερινά κατρακυλά όλο και πιο κάτω, αφού βρίσκεται στα
χέρια ανθρώπων που δεν μπορούν να διαχειριστούν ακόμη και τα πιο απλά
πράγματα. Εύχομαι αυτό που έζησα, να μην το ζήσει κανένας, γιατί είναι
αλήθεια πως αυτό είναι πάνω από κάθε δύναμη και δύσκολα το αντέχει
κάποιος.
Όλα ξεκίνησαν το πρωί της Κυριακής 22-5-2016, όπου λίγο μετά τις 11
το πρωί, πήγα να ανάψω ένα κεράκι στο μνήμα του πατέρα μου στο Δημοτικό
Κοιμητήριο Ξάνθης, όπως κάνω τακτικά όλα αυτά τα χρόνια από την ημέρα
που απεβίωσε. Δυστυχώς όμως για εμένα, αυτό που με περίμενε δεν μπορούσα
να το φανταστώ, ούτε και ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας, μιας και
με το που έφθασα στον τάφο του πατέρα μου, διαπίστωσα πως ο τάφος ήταν
επιμελώς ανοιγμένος, τα γράμματα του ονόματός του και η φωτογραφία
εξαφανισμένα, η ταφόπλακα ακουμπισμένη με προσοχή σε διπλανό μνήμα και
μέσα στον τάφο να βρίσκεται θαμμένος κάποιος άλλος, ενώ επάνω από το
χώμα, υπήρχαν στεφάνια και λουλούδια.
Όλα αυτά που αντίκρισα, δεν μου άφηναν περιθώριο να σκεφθώ κάτι άλλο,
παρά ότι οι αρμόδιοι είχαν προβεί στην εκταφή του πατέρα μου χωρίς να
ενημερώσουν κανέναν από την οικογένεια και στη θέση του είχαν βάλει
κάποιον άλλο. Προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω το ότι αυτά που αντίκρισα
ήταν πραγματικότητα και όχι κάποιο όνειρο, προσπάθησα να δω αν σε εκείνο
το σημείο υπήρχε η φωτογραφία του και τα γράμματα του ονόματός του,
όμως άδικα προσπαθούσα, γιατί αυτά -όπως μετά έμαθα- βρίσκονταν σε άλλο
σημείο.
Το σοκ που δέχθηκα ήταν τέτοιο, όπου ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω το
πώς είναι δυνατόν να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο κάποιοι,
απέναντι στη μνήμη των νεκρών, αλλά και απέναντι στους συγγενείς αυτών.
Το τι ακολούθησε λίγο ως πολύ μπορείτε να το καταλάβετε, αφού το θέμα
σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να το άφηνα έτσι, μιας και κανένας δεν
έχει το δικαίωμα να σπιλώνει κατ’ αυτόν τον τρόπο την μνήμη ενός
νεκρού.
Δυστυχώς όμως η ξεφτίλα του Δήμου Ξάνθης και των αρμοδίων δε
σταμάτησε εκεί, μιας και από την στιγμή που αντιλήφθηκαν πως τα όσα
έκαναν έγιναν αντιληπτά από εμένα και η υπόθεση πήρε τον δρόμο που
πρέπει, άρχισαν με διάφορα κόλπα να προσπαθούν να με καλμάρουν και
μάλιστα έφθασαν ακόμη και στο σημείο να μου στείλουν εργαζόμενο του
Δήμου στο γραφείο μου, για να μου δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα,
λέγοντάς μου πως ότι έγινε έγινε τώρα και δεν αλλάζει, ρωτώντας με τι
επιθυμώ να γίνει με τα κόκκαλα του πατέρα μου, που υποτίθεται τα είχαν
βάλει σε σάκο μαζί με τη φωτογραφία του και δε τα είχαν πετάξει στο
χωνευτήρι.
Σας ζητώ συγγνώμη για το αν το σημερινό μου θέμα είναι κάπως
μακάβριο, αλλά δεν μπορώ να μη δημοσιοποιήσω αυτό το θέμα, μιας και έχω
δώσει όρκο να τραβήξω την υπόθεση μέχρι εκεί που πρέπει, για να
δικαιωθεί η μνήμη του πατέρα μου, την οποία οι ξεφτίλες προσέβαλαν με
τον χειρότερο τρόπο.
Κλείνοντας αξίζει να αναφέρω πως το μνήμα του πατέρα μου, ανοίχθηκε
επιμελώς χωρίς να καταστραφεί το παραμικρό, πράγμα που με αναγκάζει να
σκεφθώ πως ο σκοπός κάποιου ή κάποιων ήταν η επαναχρησιμοποίηση των
μαρμάρων για άλλο νεκρό, κάτι για το οποίο φυσικά οι υπεύθυνοι θα
λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη…
Αυτός λοιπόν είναι ο Δήμος πρότυπο που δε σέβεται τη μνήμη των νεκρών
προσβάλλοντάς την με τον χειρότερο τρόπο, αφού πρωτίστως βεβηλώνει και
το μνήμα τους.
20 στρέμματα χώρο ελεύθερο έχει στο Δημοτικό Κοιμητήριο, το μνήμα του Κ. Βλαχόπουλου σας «γυάλισε».
ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ (Σταύρος Βλαχόπουλος)
ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ (Σταύρος Βλαχόπουλος)